16 ङइ निसाफ लइ बिस्याँ ङइ लबै निसाफ क्ह्रोंसेंन्बै तब्मुँ, तलेबिस्याँ निसाफ लब ङ घ्रि आरे, ङ कुल्मिंबै आबा या ङने बालु मुँ।
चमैं ताँनइ याहवेहए उँइँर क्वे प्रिंरिगे, तलेबिस्याँ निसाफ लबर खी पृथ्बीर युम्। खीजी ह्युलर ठिक निसाफ लब्मुँ, धै ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं खाबै आफेलल्ले खीजी ठिक निसाफ लब्मुँ।
म्रुँ बेल्ले भोंब मुँ, ठिक निसाफ खीजी खोम्। क्हिजी खाबै आफेलल्ले निसाफ लमुँ; याकूबए सन्तानमैंए फिर क्हिजी ठिक निसाफ नेरो ठिक के लइमुँ।
ङ्ह्योत्ति! त्हे खसिन् मुँ, खल् खाँइ। च त्हेर क्हेमैं खन्तोदोंन् प्हुँयासि ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याब्मुँ धै ङ घ्रिन् वाथेंब्मुँ। दिलेया ङ घ्रि आरे, तलेबिस्याँ आबा ङने बालुन् मुँ।
ङ कुल्मिंबै आबा ङने बालुन् मुँ। खीजी ङ घ्रिन् आवाथेंइँमुँ, तलेबिस्याँ ङइ खोंयों बिलैया खीए सैं तोंन् लबै केमैं मत्त्रे लम्।”
तलेबिस्याँ खीजी ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए निसाफ लबै त्हिंइ तोक्दिमिंइँमुँ। च त्हिंइर खीजी त्हाँबै म्हि घ्रिउँइँले ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए निसाफ लब्मुँ। च म्हिने निसाफ लबै हग मुँ बिसि प्रमाण ताँनने उँइमिंबर परमेश्वरजी च म्हि सिबउँइँले सोगों लमिंइ।”
ङइ स्वर्ग थोंब् म्रोंइ। चर फोस्रे ब्योंबै घोडा घ्रि मुँल। च घोडाए फिर क्रेबै म्हिए मिं “भर लल् खाँब नेरो क्ह्रोंसेंन” बिब् मुँल। खीजी ठिक निसाफ लम्, ठिक निसाफ लबै ल्हागिर खीजी ल्हडें लम्।