52 चमैंइ चने बिइ, “क्हि या गालीलथें वा? परमेश्वरए छ्वे म्हैसि छेनाले खेद्। गालीलउँइँले अगमबक्ता आख बिसि क्हिइ सेब्मुँ।”
दिलेया चमैंइ बिइ, “क्हि ङि ङाँर टिखबै म्हि मत्त्रे ग, क्हिइ ङिए फिर निसाफ लल् म्हैइमुँ! ङिए घ्याँ स्योद्! आस्याँ ङिइ च म्हिमैंने भन्दा क्हिने आछ्याँबै के लब्मुँ।” छ बिसि लोतलाइ कैवासि म्रा फोर्दिबर होंइ।
छबिमा चइ बिइ, “क्हि ङिए क्रथे नेरो निसाफ लबै म्हि खाबइ लमिंइ? च मिश्रीने सैब् धोंले ङलाज्यै या सैल् म्हैल् वा?” छबिमा मोशाइ सैं न्हों-न्हों ङ्हिंसि बिइ, “क्ह्रोंसेंन चु ताँ खन्तोंदोंन् थेबर होंना।”
नथानेलइ चने ङ्योएइ, “नासरतउँइँले तोइ छ्याँबै सै खल् खाँम् रो वा?” फिलिपइ चने बिइ, “खइरि ङ्ह्योद्।”
“परमेश्वरए छ्वेर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंम् बिसि क्हेमैंइ म्हैरिम्, ङए बारेर ग्वाइ पिंबम् परमेश्वरए छ्वे ग।
को-कोइ “खी परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग,” बिइ। दिलेया को-कोइ “म्रुँ ख्रीष्ट गालीललउँइँले खम् रो वा?” बिइ।
[झाइले चमैं ताँन् ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याइ।
छबिमा “क्हिम् पापर्न फिल! छाबै म्हिज्यै ङि लोमिंल् म्हैम्मा?” बिसि चमैंइ चलाइ च्हों धिंउँइँले बैरु तेवाइ।