44 चमैं न्होंरि को-कोइ खीलाइ क्हाल् म्हैइ। दिलेया खाबज्यै खीए फिर यो आझोंल।
दिलेया फरिसीमैं बैरु त्होंसि येशूलाइ खैले सैब् ङ्हे बिसि खीए बिरोधर मत लइ।
चु ताँ थेसि चर्बै म्हिमैंइ खीलाइ क्हाबर होंइ। दिलेया खाबज्यै खीए फिर यो झोंल् आखाँ। तलेबिस्याँ खीए सिबै त्हे अझै आतल।
चु ताँमैं येशूजी मन्दिरर मुइ झोंबै बाकस ङाँर क्हुँसि बिब् ग। दिलेया खाबज्यै या खीलाइ आक्हा। तलेबिस्याँ खीए सिबै त्हे अझै आतल।
“आङ्हिंन्! आपोंन्ले आटिद्, सैं तोंबै ताँ बिमिंदै ह्याद्। ङ क्हिने बालु मुँ। छतसि खाबज्यै या क्हि तोइ लल् आखाँ, तलेबिस्याँ चु सहरर ङला ल्हें म्हि मुँ।”
चए प्हँन्हाँग्धों म्हुँइँसर प्रभुजी पावल ङाँर रासि बिइ, “आङ्हिंन्, तलेबिस्याँ क्हिइ यरूशलेमर ङए बारेर ग्वाइ पिंब् धोंले रोम शहाररै या ग्वाइ पिंल् त्हुम्।”