37 धबै चाडए लिउँबै मुख्य त्हिंइर, येशू ताँन् म्हिमैंए ओंसों रासि थेबै कैले छ बिइ, “खाबै या क्यु पिइ बिस्याँ च ङ ङाँर खरिगे धै थुँरिगे।
ङए यो क्हि ङाँइन स्योंमुँ, कारयाबै क्ल्ह्योइ क्यु ल्हें ङाब् धोंले ङए सोइ क्हिलाइन म्हैरिम्। तिस्याँदे मैंन्
क्हि खोंयोंन् बिलै तरिबै परमेश्वरने खोंयों त्होनेब् ङ्हे बिसि ङए सोइ क्हिलाइन म्हैरिमुँ।
ओ परमेश्वर, क्हि ङए परमेश्वर ग; ङए सैं न्होंइले क्हिए साँ खरिम्, क्यु आरेसि कारयाबै बाँजो क्ल्ह्योर क्यु पिब्मैंइ क्यु म्हैब् धोंले ङए ज्युइ क्हिलाइन म्हैब्मुँ।
म्हि धोंले थेबै कै तेसि बुद्धि घ्याँजरे ओरम्, चइ बजार जरे कै तेप्रम्;
बुद्धिइ थेबै कैले हुइरिमुँ! च्हैंब्-मैंब् लल् खाँबै शक्तिइ थेबै कै तेइमुँ!
ङलाइ म्हाँया लब्मैंने ङइ म्हाँया लम्, धै ङलाइ म्हैब्मैंइ ङने त्होब्मुँ।
सहर न्होंर होंबै मुल गेट जरे छ बिदै बुद्धि ओरम्:
चइ ह्रोंसए केब्स्योमैं कुलइमुँ, धै सहरए नुबै क्ल्ह्योउँइँले,
“ओ ताँन् ल्हिबै ते नोसि नारब्मैं, ङ ङाँर खो, ङइ क्हेमैंलाइ भों न्हल् पिंब्मुँ।
स्योंम्बै यशैया बिबै अगमबक्ताइ छ बिसि यूहन्नाए बारेर प्ह्रिल: “क्यु आयोंबै क्ल्ह्योर म्हि घ्रिइ कै तेसि छ बिसिन् मुँ, ‘याहवेहए ल्हागिर घ्याँ छ्याद्! खी प्रबै ल्हागिर आछ्याँबै घ्याँमैं क्योंएँन्!’”
फो ख्रेंबर कैं, क्यु पिबर क्यु म्हैब् धोंले परमेश्वर म्हैब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ चमैंए सैंर मैंब योब्मुँ।
यूहन्नाइ बिइ, “स्योंम्बै येशैया अगमबक्ताइ बिब् धोंले, ‘याहवेहए ल्हागिर घ्याँ क्योंएँन्!’ बिसि, म्हि आटिबै क्ल्ह्योर तेबै कै घ्रि ङन् ग।”
येशूजी चने बिइ, “घ्याँ, क्ह्रोंसेंन्बै ताँ, नेरो छ्ह ङन् ग। ङउँइँले बाहेक् खाबै या परमेश्वर आबा ङाँर फेनेल् आखाँ।
येशूजी चने बिइ, “परमेश्वरए आशिक नेरो क्हिने क्यु ह्रिबै म्हि क्हिइ ङो सेस्याँ क्हिइ ङने क्यु ह्रिमल, धै खीजी खोंयों बिलै सोल् लमिंबै क्यु क्हिलाइ पिंमल।”
च च्हमिरिइ खीने बिइ, “क्हिने क्यु ख्योबै सै आरे, क्यउदु या ल्हें गैरु मुँ। छतसि क्हिजी खनिउँइँले च सोल् लमिंबै क्यु पखमुँ?
दिलेया ङइ पिंबै क्यु थुँब्मैं खोंयोंइ क्यु पिरिब् आरे। तलेबिस्याँ ङइ पिंबै क्यु चए न्होंर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिरि प्योरिबै मुल तब्मुँ।”
दिलेया क्हेमैं खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबर ङ ङाँर खल् आङिं।
येशूजी चमैंने बिइ, “खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै क्हें ङन् ग। ङ ङाँर खब्मैं खोंयोंइ फो ख्रेंरिब आरे, धै ङए फिर बिश्वास लब्मैं खोंयोंइ क्यु पिरिब आरे।
ङए आबाजी ङने पिंब्मैं ताँन् ङ ङाँर खब्मुँ, धै ङ ङाँर खब्मैंलाइ ङइ खैलसे या पिरिब् आरे।
तलेबिस्याँ ङए ज्यु क्ह्रोंसेंन्बै चबै सै ग, धै ङए को क्ह्रोंसेंन्बै थुँबै सै ग।
येशूजी मन्दिरर लोमिंरिमा थेबै कैले बिइ, “क्हेमैंइ ङलाइ ङो सेम्, धै ङ खनिउँइँले युइ बिबै ताँ या क्हेमैंइ सेइमुँ। ङ ह्रोंसए सैंर मैंब् धोंले युब आङिं, दिलेया ङलाइ कुल्मिंबै परमेश्वर आबा क्ह्रोंसेंन्बै मुँ। क्हेमैंइ खीलाइ ङो आसे।
क्हेमैंइ प्रभुए प्हेला नेरो स्यागि म्होंगिए प्हेला ङ्हिंना ङ्हिंनउँइँले थुँल् आखाँ। छलेन क्हेमैंइ प्रभुए टेबल नेरो स्यागि म्होंगिए टेबलउँइँले या चल् आखाँ।
झाइले चमैं ताँनइ पबित्र प्ल्हउँइँले योंबै क्यु पाराउँइँले थुँइ। चमैंने बालु प्रबै पारा ख्रीष्टन् मुँल।
छलेन क्हें चल् खाँबै लिउँइँ प्रभुजी प्हेला छेसि बिइ, “चु प्हेला ङए कोर मुँबै छारा बाछा ग। चु बाछार ङए कोइ छाप झोंइमुँ। ङ मैंबै ल्हागिर चु क्हेमैंइ थुँब्रें लद्।”
ङ्यो यहूदी मुँलेया, अरू ह्रेंमैं मुँलेया, आगुए न्होंर के लब्मैं मुँलेया, खाब् मुँलेया ङ्योइ पबित्र प्ल्ह घ्रिउँइँलेन् ज्यु घ्रिर्न बप्तिस्मा किंइमुँ। छतसि पबित्र प्ल्ह घ्रिउँइँलेन् ङ्यो ताँनइ तोन्दोंरि सै योंइमुँ।
प्हाइ आम्हेरद्, तलेबिस्याँ च म्हिए सैं न्होवाबै सै ग। बरु परमेश्वरए पबित्र प्ल्हजी प्लिंसि खीए न्होंर टिद्।
खीजी धबै बिइ, “लल् त्हुबै ताँन् केमैं लल् खाँइ! ताँन् भन्दा ओंसोंबै नेरो ताँन् भन्दा लिउँइँबै ङन् ग, तों लबै ङन् ग, तों नुबै या ङन् ग। क्यु पिब्मैंलाइ ङइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै क्यु मूलउँइँले छलेन् थुँल् पिंब्मुँ।
च लिउँइँ च स्वर्गदूतइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै क्यु मुँबै स्यों ङलाइ उँइँइ। च स्यों बेल्ले टल्कदिबै तुथु धोंले वाँ-वाँ ब्योंब् मुँल। च स्यों परमेश्वर नेरो क्यु च्हजए राजगद्दिउँइँले त्होंसि,
पबित्र प्ल्ह नेरो प्ह्रेंस्योइ खीने बिइमुँ, “यु”। चु ताँ थेबै म्हिमैंज्यै या छलेन खीने “यु” बिल् त्हुम्। क्यु पिब्मैं क्यु मूलर खरिगे। छ्ह पिंबै क्यु थुँदा ङ्हाँब्मैंइ छलेन् थुँरिगे।