24 छतसि म्हि ङ्ह्योसि निसाफ आलद्, दिलेया छेनाले ताँ क्होसि निसाफ लद्।”
“खोंयों समा क्हेमैं अनिया लब्मैंए ख लरिमुँ? धै दुष्टमैं ङाँइन ल्हैदिरिमुँ?” बिइ। तिस्याँदे मैंन्
छ्याब् मुँबै म्हिलाइ छ्याब् आरेब् बिब धै छ्याब आरेबै म्हिलाइ छ्याब् ल्हैदिब ङ्हिंन-ङ्हिंन म्रोंसि याहवेह छेरम्।
म्हि ङ्ह्यासि निसाफ लल् आत।
यरूशलेमर्बै को-कोइ म्हिमैंइ बिइ, “चिबनाँब्मैंइ सैल् म्हैबै म्हि चुन् आङिं वा?
क्हेमैंइ म्हिइ लब् धोंले निसाफ लमुँ, ङइ खाबलाज्यै या निसाफ आल।
क्हेमैंइ ह्रोंसए मिइ म्रोंबै सैमैं मत्त्रे ङ्ह्योम्। क्हेमैंए न्होंरि खाबज्यै या “ङ येशू ख्रीष्टए म्हि ग!” बिम् बिस्याँ च धोंलेन् ङि या ख्रीष्टए म्हिन् ग बिसि चइ क्होल् त्हुम्।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, ताँनइ म्हाँदिल् त्हुबै ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टए फिर क्हेमैंइ बिश्वास लइमुँ। छतसि क्हेमैंइ खाबलाज्यै आफेलद्।
तो क्हेमैंइ ह्रोंसए न्होंर्न फेलब नेरो आछ्याँबै सैं प्ह्याबै म्हिमैं धों तइ आङिं वा?
दिलेया क्हेमैंइ म्हि ङ्ह्योसि के लइ बिस्याँ क्हेमैंइ पाप लम्, धै छ्वेर्बै ताँउँइँलेन् क्हेमैं छ्याब् मुँबन् तम्।