1 च लिउँइँ येशू यहूदीया ह्युलर ह्यादा आङ्हाँसि गालील ह्युलर्न स्युररिल। तलेबिस्याँ यहूदी चिबनाँब्मैंइ खीलाइ सैबै घ्याँ म्हैरिल।
छतसि म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ क्ल्ह्यो घ्रिर ह्रुगुदिइ बिस्याँ च क्ल्ह्योउँइँले अर्को क्ल्ह्योउँइँ भौदिह्याद्। क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, परमेश्वरउँइँले कुल्मिंबै म्हिए च्ह युब् भन्दा ओंसों क्हेमैंइ इस्राएलर्बै ताँन् क्ल्ह्योर खैलसेया स्युरल् खाँरिब् आरे।
दिलेया च आधे लब्मैंइ क्ल्हेए च्ह खरिब् म्रोंमा ‘झन्, चम् हग योंल् त्हुबै च्ह ग। चलाज्यै या सैवाले! चलाइ सैवास्याँ चए ताँन् सै न्होर ङ्योलन् तब्मुँ,’ बिसि मत लइ।
चु ताँ थेसि ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैंइ “चलाइ खैले सैब् ङ्हे” बिसि घ्याँ म्हैबर होंइ, दिलेया येशू म्रोंसि चमैं ङ्हिंमल तलेबिस्याँ ताँन् म्हिमैंइ खीए ताँमैं थेसि अचम्मा ङ्हाँरिल।
च्हमा यरूशलेमउँइँले यहूदी चिब्मैंइ खेगिमैं नेरो लेबीमैं यूहन्नाने “क्हि खाब् जा?” ङ्योएबर कुलइ।
फरिसीमैंइ छाबै ताँ थेइमुँ बिब् सेसि येशू धबै यहूदीया ह्युल पिसि गालील ह्युलर एह्याइ।
खी यहूदीया ह्युलउँइँले गालील ह्युलर खसि लबै औदिबै चिनुमैं न्होंर्बै चु ङ्हिखेबै मुँल।
चु ताँमैं तबै लिउँइँ येशू गालील अथवा तिबेरियस बिबै मा ङ्युँइ क्योंजा ह्याइ।
चाडर यहूदी चिबनाँब्मैंइ येशूलाइ म्हैदै “खनिर मुँगे?” बिसि ङ्योएरिल।
दिलेया यहूदी चिबनाँब्मैंने ङ्हिंसि खीए बारेर खाबज्यै छेनाले तोइ पोंल् आखाँल।
ङ्योए खे मोशाइ क्हेमैंने परमेश्वरए ठिम पिंइ, आपिं वा? दिलेया क्हेमैं खाबज्यै च ठिम आम्हाँदि। क्हेमैं झन् ङलाइ सैल् म्हैब् वा?”
यरूशलेमर्बै को-कोइ म्हिमैंइ बिइ, “चिबनाँब्मैंइ सैल् म्हैबै म्हि चुन् आङिं वा?
छबिमा यहूदीमैंइ खें-खेंमैंए न्होंरि बिइ, “चु म्हि खनिर ह्याल् म्हैगे? ङ्योइ खी स्याल् आखाँ बिब? चु ह्रोंसए ह्युल पिसि खन्तोंदोंन् प्हुँइ टिबै यहूदीमैं ङाँर ह्यासि ग्रिकमैंलाइ लोमिंल् ङ्हाँइँमुँ उ तो जा?
क्हेमैं अब्राहामए सन्तानमैं ग बिसि ङइ सेइमुँ। दिलेया क्हेमैंइ ङ सैल् म्हैमुँ, तलेबिस्याँ ङइ बिबै ताँ क्हेमैंइ थेदा आङ्हाँ।
ङइ परमेश्वरउँइँले थेबै क्ह्रोंसेंन्बै ताँ क्हेमैंने बिइमुँ, दिलेया तोगो क्हेमैंइ ङ सैल् म्हैइमुँ। अब्राहामइ छाबै के आलल।
परमेश्वरजी नासरतथें येशूलाइ पबित्र प्ल्ह नेरो शक्तिजी प्लिंमिंसि खीजी छ्याँबै केमैं लदै, दुष्टइ ह्रुगुदिब्मैं सल् लमिंदै प्रइ, तलेबिस्याँ परमेश्वर खीने बालु मुँल।