64 दिलेया क्हेमैंए न्होंरि कतिइ ङए ताँमैं आक्वें।” (खीए फिर बिश्वास आलब्मैं नेरो खीलाइ धोका पिंसि क्हाल् पिंबै म्हि येशूजी ओंसों ओंनोंन् ङो सेल।)
ह्रोंसए ह्युलए फिर म्हाँया लबै सिमोन नेरो यहूदा इस्करियोत। चु इस्करयोतइ लिउँइँ येशूलाइ धोका पिंसि क्हाल् पिंइ।
दिलेया क्हेमैं ङए क्युमैं न्होंर्बै आङिं, छतसि क्हेमैंइ ङए फिर बिश्वास आल।
ह्रोंसए फिर तखबै ताँन् ताँमैं था सेसि येशू ओंसों खसि चमैंने “क्हेमैंइ खाबलाइ म्हैरिल?” बिसि ङ्योएमा।
दिलेया क्हेमैंइ परमेश्वरलाइ सैं न्होंउँइँले म्हाँया आल बिसि ङइ सेइमुँ।
दिलेया ङइ क्हेमैंने बिल् खाँइमुँ, क्हेमैंइ ङलाइ म्रोंसेया ङए फिर बिश्वास आल।
चु ताँ थेसि येशूए चेलामैं न्होंर्बै ल्हेइ बिइ, “चु ताँ बेल्ले गारो मुँ। खाबइ चु ताँ थेल् खाँमुँ?”
दिलेया चु ताँ थेमा खीए चेलामैंइ सैं आक्होसि ताँ लबर होंइ बिब था सेसि येशूजी चमैंने बिइ, “चु ताँ थेसि क्हेमैं ङए लिलि प्रब पिवाम्मा?
च लिउँइँ येशूए चेलामैं न्होंर्बै ल्हें चेलामैं बिश्वास लब् पिसि खीने प्रब पिवाइ।
धबै येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं न्होंउँइँबै ग। ङ क्होउँइँबै ग। क्हेमैं चु ह्युलर्बै ग। ङ चु ह्युलर्बै आङिं।
क्हेमैंइ खी ङो आसेइमुँ, दिलेया ङइ खी ङो सेइमुँ। ङज्यै या खीलाइ ङो आसे बिम् बिस्याँ ङै या क्हेमैं धों तबै स्योर्गुन् तब्मुँ। दिलेया ङइ खीलाइ छेनाले ङो सेमुँ, छतसि खीजी बिबै ताँ ङइ ङिंमुँ।
बिसि याहवेहजी बिइमुँ। खीजी चु ताँ स्योंम् ओंनोंन् था सेल् पिंइँमुँ।’
तलेबिस्याँ खीए च्ह येशू ल्हें अलि-अङाँमैं न्होंर्बै च्ह थेब तरिगे बिसि खीजी ओंसोंन् ङो सेबै म्हिमैंलाइ ह्रोंसए च्ह-च्हमिमैं लबै ल्हागिर त्हाँइ।
दिलेया परमेश्वरजी बिबै ताँ बिस्याँ थेबै जग धोंले भोंब मुँ। च जगए फिर पबित्र प्ल्हजी छाप ल्हैदिइमुँ, “प्रभुजी खीए म्हिमैं ङो सेमुँ” धै “प्रभए मिं किंब्मैं ताँन् आछ्याँबै केउँइँले ह्रेंगो तल् त्हुम्।”
परमेश्वरए उँइँरि तो सै या लोल् आखाँ। ताँन् सै परमेश्वरजी म्रोंल् खाँम्, छतसि ङ्योइ लबै केए हिसाब खीलाइन पिंल् त्हुम्।