52 “चु म्हिजी खैले ह्रोंसए ज्यु ङ्यो चबर पिंल् खाँम्?” बिसि यहूदीमैं खें-खेंमैंए न्होंरि ताँ लबर होंइ।
च्हमा यरूशलेमउँइँले यहूदी चिब्मैंइ खेगिमैं नेरो लेबीमैं यूहन्नाने “क्हि खाब् जा?” ङ्योएबर कुलइ।
चु ताँइ लमा यहूदी चिबनाँब्मैंए न्होंरि धबै सैं आक्ह्रिसि ङ्हिबाँ तयाइ।
निकोदेमसइ खीने बिइ, “म्हि खिब् तल् खाँबै लिउँइँ धबै खैले फिल् खाँमुँ? च आमाए फोर धबै होंसि फिल् खाँम्मा?”
निकोदेमसइ खीने “चु खैले तल् खाँमुँ?” बिसि ङ्योएमा
च च्हमिरिइ खीने बिइ, “क्हिने क्यु ख्योबै सै आरे, क्यउदु या ल्हें गैरु मुँ। छतसि क्हिजी खनिउँइँले च सोल् लमिंबै क्यु पखमुँ?
येशूजी “स्वर्गउँइँले तयुबै क्हें ङन् ग” बिबइले यहूदीमैंइ खीए बिरोधर गनगन लबर होंइ।
चु ताँ थेसि येशूए चेलामैं न्होंर्बै ल्हेइ बिइ, “चु ताँ बेल्ले गारो मुँ। खाबइ चु ताँ थेल् खाँमुँ?”
फरिसीमैं न्होंर्बै को-कोइ बिइ, “च परमेश्वरउँइँले युबै म्हि आङिं, तलेबिस्याँ चइ प्रिबै त्हिंइ आम्हाँदि।” दिलेया अरूमैंइ बिइ, “चु पापि म्हि मुँस्याँ, चुइ छाबै औदिबै चिनुमैं खैले लल् खाँइ?” चु ताँइ लमा चमैं न्होंरि आक्ह्रि।
म्हि सिसि धबै सोगों तबै ताँ थेसि चमैं न्होंर्बै को-कोइ बिल्लि लइ। दिलेया अरूमैंइ बिइ, “चु ताँए बारेर क्हिए ताँ धबै ङि थेब्मुँ।”
पबित्र प्ल्ह आरेबै म्हिमैंइ परमेश्वरजी बिबै ताँ क्होल् आखाँ। च ताँ चमैंए ल्हागिर केर आफेबै ताँ धों तम्, तलेबिस्याँ पबित्र प्ल्हजी पिंबै ज्ञान-बुद्धिउँइँले मत्त्रे च ताँमैं क्होल् खाँम्।