32 “ङए बारेर ग्वाइ पिंब अर्कोन् मुँ, खीजी ङए बारेर तो बिमुँ, च ताँ क्ह्रोंसेंन ग बिसि ङइ सेइमुँ।
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
झाइले “चु ङइ खोबै च्ह ग, चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ बिबै कै घ्रि स्वर्गउँइँले युइ।”
च तोदोंन् “क्हि ङइ खोबै च्ह ग, क्हि म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ!” बिबै कै घ्रि स्वर्गउँइँले थेइ।
झाइले परमेश्वरए पबित्र प्ल्ह तोंगुए क्होले येशूए फिर युसि टिइ। धै “क्हि ङए खोबै च्ह ग, क्हि म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ,” बिबै कै स्वर्गउँइँले युइ।
ओंसों ङइ खी ङो आसेल, दिलेया परमेश्वरजी ङ कुलसि बिइ, ‘म्हिमैं क्युर प्ल्हुँमिंसि बप्तिस्मा पिंन्।’ धै खीजीन् ङने बिल, ‘खाबै फिर क्हिइ पबित्र प्ल्ह तयुसि टिब् म्रोंब्मुँ, पबित्र प्ल्हउँइँले बप्तिस्मा पिंबै म्हि खीन् ग।’
खीजी ल्हैदिबै ताँउँइँले म्हिमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंम् बिसि ङइ सेइमुँ। छतसि आबाजी ल्हैदिब् धोंलेन् ङइ पोंम्।”
“दिलेया ङइ चैदिबै ग्वाइ म्हिमैंल् आङिं, बरु क्हेमैं जोगेल् योंरिगे बिसि ङइ चु ताँ बिब् ग।