32 दिलेया खीजी चमैंने बिइ, “ङने चबै सै मुँ। च चबै सै तो जा बिसि क्हेमैंइ आसेइमुँ।”
क्हिजी फैबै बाछा ङए लेर बेल्ले लिंब तइमुँ, क्वे खुदु भन्दै या ङए सुँर च बेल्ले लिंइमुँ।
याहवेहलाइ मान लब्मैंने बालु खी बेल्ले क्ह्रिबै थु तम्, धै खीजी फैबै बाछाए ताँमैं चमैंलाइ सेल् पिंम्।
लिंबै चबै सैमैं चसि म्रेंब् धोंले ङए सो छिं ङ्हाँब्मुँ, ङए सुँइ सैं तोंबै क्वेमैं प्रिंसि क्हिलाइन थेब् लब्मुँ,
सैं नरिलैया तोंरिलैया ह्रोंसइन सेम्। छतसि म्हिए सैंर मुँबै ताँमैं खाबज्यै क्होल् आखाँ।
म्हिए सुँइ पोंमा सैं म्रेंमुँ, छाबन ताँजगो चए छर खम्।
च त्हेर्न चेलामैंइ येशूने “गुरु, च्हौदे चबै सै चद्,” बिसि यो छ्युँ लइ।
छबिमा “खाबज्यै खीलाइ चबै सै पिंखइ उ तो जा?” बिसि चेलामैंइ खें-खेंमैं न्होंर्न ङ्योएबर होंइ।
येशूजी चमैंने बिइ, “ङलाइ कुल्मिंबै परमेश्वर आबाजी बिब् ङिंब नेरो खीजी पिंबै के खाँन् लबन् ङए चबै सै ग।
प्रभु येशूजी बिबै चु ताँ मैंन्, ‘किंबै म्हि भन्दा पिंबै म्हिइ आशिक् योंम्।’ छतसि क्हेमैंज्यै या बेल्ले भोंले के लसि भों आरेब्मैं ल्होल् त्हुम् बिसि क्हेमैंए उँइँर्न ङइ के लसि नमुना उँइँमिंइँमुँ।”
“पबित्र प्ल्हजी बिश्वासीमैंने बिबै ताँ न्ह मुँब्मैंइ छेनाले थेरिगे। “शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ लोथेंबै मन्न ङइ चल् पिंब्मुँ। चलाइ ङइ तार्ग्या युँमा पिंब्मुँ। च युँमार चए छारा मिं प्ह्रिइमुँ। च मिं योंबै म्हिइ मत्त्रे च छारा मिं था सेम्।”