31 च त्हेर्न चेलामैंइ येशूने “गुरु, च्हौदे चबै सै चद्,” बिसि यो छ्युँ लइ।
झाइले केब्छैंए उँइँर चबै सैमैं या थेंमिंइ। दिलेया चइ बिइ, “ओंसों ङए ताँ क्हेमैंने आबिन् समा ङ तोइ आच।” लाबानइ “क्हिए ताँ तो मुँ? ल्हु, बिद्,” बिइ।
बजारजरे स्युरबर ह्यामा म्हिमैंइ खेंमैं मान लसि ‘गुरु’ बिसि म्हाँदिरिगे ङ्हाँम्।
“दिलेया खाबज्यै या क्हेमैंने ‘गुरु’ आबिरिगे, तलेबिस्याँ क्हेमैंलाइ लोमिंबै गुरु घ्रि मत्त्रे मुँ, छतसि क्हेमैं ताँन् आघें-अलिमैं ग।
खीलाइ क्हाल् पिंबै यूहदाइ “ओ गुरु, च म्हि ङ वा?” बिसि ङ्योएमा खीजी चने बिइ, “क्हिइ ह्रोंसइन बिइमुँ।”
छ बिबै तोदोंन् यहूदा येशू ङाँर ह्यासि येशूने, “ओ गुरु,” बिसि म्वें लइ।
छतब म्रोंसि पत्रुसइ तेल्बै ताँ मैंसि येशूने बिइ, “ओ गुरु, ङ्ह्योत्ति, क्हिजी सराप झोंबै तुँबुए धुँम् कारह्यान।”
छतसि यहूदा येशू ङाँर ह्यासि “ओ गुरु” बिसि येशूलाइ म्वें लइ।
पत्रुसइ येशूने बिइ, “ओ गुरु, ङ्यो चुर टिब छ्याँब मुँ! ङिइ चुर टिबै क्ल्ह्यो सौंलो बनेम् ओ? घ्रि क्हिए ल्हागिर, घ्रि मोशाए ल्हागिर, घ्रि एलियाए ल्हागिर।”
येशूजी लिग्याँइ तोसि ङ्ह्योमा चमैं खीए लिलि खरिब् म्रोंसि चमैंने ङ्योएइ, “क्हेमैंइ तो म्हैल?” चमैंइ खीने बिइ, “रब्बि, क्हि खनिर टिमुँ?”। (रब्बि बिब गुरु ग)
नथानेलइ खीने बिइ, “रब्बि, क्हि परमेश्वरए च्ह ग! क्हि इस्राएलर्बै म्रुँ ग!”
चेलामैंइ खीने बिइ, “ओ गुरु, दे त्हिंइ ओंसों यहूदी चिबनाँब्मैंइ क्हि युँमाइ प्रिंसि सैल् म्हैल! धबै क्हि च क्ल्ह्योर्न ह्याम्मा?”
च म्हुँइँसर येशू ङाँर खसि खीने बिइ, “ओ गुरु, क्हि परमेश्वरउँइँले युबै लोमिंबै म्हि ग बिसि ङिइ सेइमुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी आल्होमिंस्याँ क्हिइ लब् धों तबै चु औदिबै चिनुमैं खाबज्यै लल् आखाँ।”
चमैं यूहन्ना ङाँर खसि बिइ, “गुरु! यर्दन स्यों क्योंजा क्हिने मुँबै म्हिए बारेर ओंसों क्हिइ ग्वाइ पिंल, तिंजोरोम् खीजीन् म्हिमैं क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा पिंरिइमुँ। धै ताँन् म्हिमैं खी ङाँर्न ह्यारिइमुँ।”
चु ताँ थेसि नाँसर्बै म्हिमैं त्होंसि येशू ङाँर ह्याइ।
दिलेया खीजी चमैंने बिइ, “ङने चबै सै मुँ। च चबै सै तो जा बिसि क्हेमैंइ आसेइमुँ।”
झाइले चमैंइ मा ङ्युँइए चोंजा खीने त्होसि, “ओ गुरु, क्हि चुर खोंयों खल? बिसि ङ्योएइ।”
छाब् म्रोंसि खीए चेलामैंइ खीने, “गुरु, चु म्हि फिब् ओंनोंबै तले कन तगे? खाबइ पाप लगे? चुइ उ चुए आबा-आमाइ पाप लगे?” बिसि ङ्योएमा।