30 चु ताँ थेसि नाँसर्बै म्हिमैं त्होंसि येशू ङाँर ह्याइ।
“छलेन लिलिबै ओंसों तब्मुँ धै ओंसोंबै लिलि तब्मुँ।”
“खो, म्हि घ्रि ङ्ह्योबर खो! ङइ लबै तोन्दोंरि केमैं खीजी बिमिंइ। खनिज्यै खीन् परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट मुँइ उ?”
च त्हेर्न चेलामैंइ येशूने “गुरु, च्हौदे चबै सै चद्,” बिसि यो छ्युँ लइ।
“ङइ लबै तोन्दोंरि केमैं खीजी ङने बिमिंइ” बिबै च च्हमिरिइ पिंबै ग्वाइ लमा च नाँसर्बै सामरीमैं न्होंरि ल्हें म्हिइ येशूए फिर बिश्वास लइ।
छ बिबै तोंदोंन क्हि ङाँर म्हि कुल्मिंइ, धै क्हि या गार आम्हाँदिन्ले खमिंइ। तारे प्रभुजी क्हिने बिद् बिबै ताँमैं थेबै ल्हागिर ङि ताँन् चुर परमेश्वरए उँइँर खागु तइमुँ।”
चु ताँमैं बिबै लिउँइँ पावल नेरो बारनाबास च्हों धिंउँइँले बैरु त्होंल् म्हैमा “तारे खबै प्रिबै त्हिंइरै या छाबै ताँमैं बिमिंन् ओ!” बिसि म्हिमैंइ चमैंने यो छ्युँ लइ।
छतसि ‘परमेश्वरजी म्हिमैं जोगेमिंब्मुँ,’ बिबै सैं तोंबै ताँ अरू ह्रेंर्बै म्हिमैंए ल्हागिर खीजी पिमिंइँमुँ, धै चमैंज्यै थेब्मुँ, बिसि क्हेमैं था सेल् त्हुम्।”
पाप कति ल्हें लइ बिब् सेरिगे बिसि परमेश्वरजी ठिम पिंइ। खैले पाप ल्हें ततै ह्याइ, छलेन परमेश्वरए दयाम्हाँया झन् ल्हें ततै ह्याइ।