29 “खो, म्हि घ्रि ङ्ह्योबर खो! ङइ लबै तोन्दोंरि केमैं खीजी बिमिंइ। खनिज्यै खीन् परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट मुँइ उ?”
छले सल् लमिंब् म्रोंसि चर्बै म्हिमैं प्लेटोयासि “चु म्हि ङ्योए खे दाऊद म्रुँए च्ह मुइ उ?” बिबर होंइ।
च च्हमिरिइ खीने बिइ, “ङइ सेइमुँ परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट युसिन् मुँ, खोंयों खी युमुँ, च्हमन् खीजीन् तोन्दोंरि ताँमैं ङिने बिमिंब्मुँ।”
झाइले च च्हमिरि गौरि चर्न वाथेंसि नाँसर ह्यासि चर्बै म्हिमैंने बिइ,
चु ताँ थेसि नाँसर्बै म्हिमैं त्होंसि येशू ङाँर ह्याइ।
“ङइ लबै तोन्दोंरि केमैं खीजी ङने बिमिंइ” बिबै च च्हमिरिइ पिंबै ग्वाइ लमा च नाँसर्बै सामरीमैं न्होंरि ल्हें म्हिइ येशूए फिर बिश्वास लइ।
ङ्ह्योत्ति! ताँन् म्हिमैंए ओंसों चइ आङ्हिंन्ले पोंरिइमुँ, दिलेया खाबज्यै चने तोइ आबिइमुँ! चुन् परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग बिसि धर्म-गुरुमैंइ क्ह्रोंसेंन था सेना उ तो जा?
दिलेया चर मुँबै ल्हें म्हिमैंइ खीए फिर बिश्वास लसि बिइ, “परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट युमा येशूजी लबै औदिबै चिनुमैं भन्दा थेबै केमैं लम् रो वा?”
पबित्र प्ल्ह नेरो प्ह्रेंस्योइ खीने बिइमुँ, “यु”। चु ताँ थेबै म्हिमैंज्यै या छलेन खीने “यु” बिल् त्हुम्। क्यु पिब्मैं क्यु मूलर खरिगे। छ्ह पिंबै क्यु थुँदा ङ्हाँब्मैंइ छलेन् थुँरिगे।