13 येशूजी चने बिइ, “चु क्यु थुँब्मैं धबै क्यु पिब्मुँ,
“चइ कै तेसि बिइ, ‘ओ बाज्यू अब्राहाम, ङए फिर ल्हयो खसि लाजरस ङ ङाँर कुल्मिंन्। चए योरि क्युर प्ल्हुँसि ङए सुँर झोंमिंरिगे। तलेबिस्या ङ चु मिए राबर थेबै दुःख योंरिइमुँ।’
ङिए खे याकूबइ चु क्यउदु ङिए ल्हागिर बनेमिंइ, धै च, चए सन्तानमैं नेरो चए खेदोमैंज्यै चु क्यउदुर्बै क्यु थुँइ। ङिए खे याकूब भन्दा क्हि थेब वा?”
दिलेया ङइ पिंबै क्यु थुँब्मैं खोंयोंइ क्यु पिरिब् आरे। तलेबिस्याँ ङइ पिंबै क्यु चए न्होंर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिरि प्योरिबै मुल तब्मुँ।”
नास तयाबै चबै सैए ल्हागिर दुःख आलद्, बरु खोंयोंइ बिलै सोरिल् योंबै चबै सैए ल्हागिर दुःख लद्। चु खोंयोंन् बिलै सोल् योंबै क्हें म्हिए च्ह ङइ क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैं खोंयोंन् बिलै सोरिगे बिसि परमेश्वर आबाजी ङलाइ त्हाँसि कुल्मिंब् ग।”
क्हेमैंए खेमैंइ म्हि आटिबै क्ल्ह्योर मन्न बिबै क्हें चलेया चमैं सियाइ।