8 खैं खनि ह्यादा ङ्हाँमुँ छाइन ह्याम्। क्हिइ खैंए कै थेमुँ, दिलेया खैं खनिउँइँले खसि खनि ह्याम् च क्हिइ आसे। छलेन परमेश्वरए प्ल्हउँइँले फिबै म्हि या छाबन् तम्।”
तलेबिस्याँ खीजी बिमा थेबै नाँ-खैं तइ, नाँ खैंइ लमा मा ङ्युँइर्बै भेलमैं रेइ।
खीजी थेबै नाँ-खैं च्याँ लमिंइ; धै मा ङ्युँइर्बै भेलमैं या टियाइ।
खीजी पृथ्बीए च्होउँइँले न्हाँम्स्यो रेमिंम्, खीजी नाँने बालु काम्लि-तिम्लि कुल्मिंम् धै खीए भण्डरउँइँले खैं तेमिंम्।
चमैं म्हिए सैंर मैंब् धोंले से ने को कोंसि फिब आङिं, परमेश्वरउँइँले फिब्मैं ग।
ङइ क्हिने ‘छारा तसि फिल् त्हुमुँ’ बिमा अचम्मा आङ्हाँन्।
निकोदेमसइ खीने “चु खैले तल् खाँमुँ?” बिसि ङ्योएमा
च त्हेर्न स्वर्गउँइँले तिखेर्न थेबै खैं खब् धों तसि चमैं टिबै धिं न्हों ताँन् प्लिंयाँइ।
चमैंइ प्राथना लल् खाँबै लिउँइँ चमैं खागु तबै क्ल्ह्यो लायाइ, धै चमैं ताँन् पबित्र प्ल्हजी प्लिंयाँइ, छतमा चमैंइ आङ्हिंन्ले परमेश्वरए ताँ पोंइ।
चु ताँन् केमैं पबित्र प्ल्ह घ्रिए केमैंन् ग। खीजी ताँन् म्हिमैंलाइ खीए सैंर मैंब् धोंले स्यो-स्योबै बरदान पिंम्।
म्हिमैंए सैंर तो मुँ बिब ह्रोंसए सैंइ मत्त्रे सेमुँ, अरूइ आसे, छलेन परमेश्वरए सैंर्बै ताँ या खीए पबित्र प्ल्हजी मत्त्रे सेम्।
ख्रीष्टजी ठिक के मत्त्रे लम् बिब क्हेमैंइ सेइमुँ। छतसि ठिक के लब्मैं ताँन् परमेश्वरए प्हसेमैं ग बिसि क्हेमैंज्यै या सेइमुँ।