7 ङइ क्हिने ‘छारा तसि फिल् त्हुमुँ’ बिमा अचम्मा आङ्हाँन्।
ङइ क्हेमैंने पृथ्बीर तबै ताँए बारेर बिमा क्हेमैंइ आक्वें बिस्याँ, झन् स्वर्गर्बै ताँ बिइ बिस्याँ खैले क्वेंल् खाँमुँ?
येशूजी चने बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हिने बिमुँ, छारा तसि आफिइ बिस्याँ खाबै या परमेश्वरए ग्याल्स म्रोंल् आखाँ।”
ज्युउँइँले फिब ज्युन् ग, धै पबित्र प्ल्हउँइँले फिब प्ल्हन् ग।
खैं खनि ह्यादा ङ्हाँमुँ छाइन ह्याम्। क्हिइ खैंए कै थेमुँ, दिलेया खैं खनिउँइँले खसि खनि ह्याम् च क्हिइ आसे। छलेन परमेश्वरए प्ल्हउँइँले फिबै म्हि या छाबन् तम्।”
चु ताँर अचम्मा आङ्हाँन्, तलेबिस्याँ छगोंर मुँब्मैं ताँनइ खीए कै थेबै त्हे खइन मुँ।
तलेबिस्याँ ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब्मैंइ परमेश्वरए चारबै ग्यालसर योंल् त्हुबै सैमैं योंबै हग खीजी क्हेमैंलाइ पिंइमुँ। छतसि परमेश्वर आबालाइ धन्यबाद पिंन्।
ताँन् म्हिमैंने क्ह्रिब भों लद्, धै पबित्रले छ्ह थोबै सैं लद्। छले छ्ह आथोस्याँ खाबज्यै या प्रभु म्रोंल् आखाँ।
क्हेमैंइ क्ह्रोंसेंन्बै परमेश्वर म्हाँदिसि ह्रोंसलाइ चोखो लबइले, ह्रोंसए आघें अलिलाइ आफेलनाले म्हाँया लद्, धै घ्रिइ घ्रिलाइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लद्,
दिलेया खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मैंए मिं प्ह्रिबै क्यु च्हजने मुँबै कितबर मिं मुँब्मैं मत्त्रे च सहरर होंल् योंब्मुँ। चर आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैं, छेरन् ङ्हाँबै के लब्मैं नेरो स्योर ताँ पोंब्मैं खाबइ या होंल् योंरिब् आरे।