20 तलेबिस्याँ दुष्ट के लब्मैंइ चारबै ह्वेलाइ आखो, तलेबिस्याँ खेंमैंइ लबै के म्हिमैंइ म्रोंवाब्मुँ बिसि चमैं चारबै ह्वेर आखा।
ङइ लोमिंबै ताँमैं क्हिइ आखो, धै ङइ ल्हैदिबै केमैं क्हिइ आल।
तलेबिस्याँ चमैंइ ज्ञान बुद्धिए ताँमैं तो धोंइ आङ्हाँ, धै याहवेहने या आङ्हिं,
खैच्हिजिले पोंबै म्हिइ लोदा सैंदा लबै म्हिलाइ आखो; बुद्धि मुँबै म्हिइ पिंबै सल्ला चइ आम्है।
मि च्याब्लने चिब्लि लबै म्हिइ जाल रोमुँ; धै म्हदे म्लिब्मैंए बानि ब्योर आछ्याँब तम्।
दुष्ट म्हिमैं छ्याँबै घ्याँर प्रब् पिसि मिछु खैबै घ्याँर प्रम्।
दिलेया ठिक के लप्रबै म्हि प्रबै घ्याँ चारबै ह्वे धोंन् तम्, च ह्वे त्हिंयाँ आधा समा बेल्ले चारदै ह्याम्।
झाइले क्हिइ बिब्मुँ, “ओहो, ङ खै तदा ङ्हाँमुँ छान् तप्रइ, लोदा सैंदा लमा ङइ आङिं!
शास्त्रिमैंए न्होंर्बै घ्रिइ येशूने बिइ, “ओ गुरु, क्हिइमि छाबै ताँमैं बिसि ङिए आब्रु वाइ।”
दिलेया क्ह्रोंसेंन्बै छ्ह थोबै म्हिमैं चारबै ह्वेर खम्। धै चमैंइ लबै केमैं परमेश्वरजी बिब् धोंले लब् ग बिसि छेनले म्रोंल् खाँम्।”
चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ हेल् आल, दिलेया ङलाइमि हेल् लम्, तलेबिस्याँ चमैंइ लबै केमैं आछ्याँब मुँ बिसि ङइ बिमिंम्।