16 तलेबिस्याँ खीए च्हए फिर बिश्वास लब्मैं खाबै या नास आतरिगे, बरु खोंयोंइ आनुबै छ्ह योंरिगे बिसि परमेश्वरजी ह्युलर्बै म्हिमैंने ल्हें म्हाँया लसि खीए घ्रि दे मुँबै च्ह पिंइ।
दूतजी बिइ, “क्हिइ च कोलोए फिर यो आरेद्, चलाइ तोइ आलद्। तारे क्हि परमेश्वरने ङ्हिंमना बिसि ङइ सेइ, तलेबिस्याँ क्हिए च्ह घ्रि, क्हिए घ्रिदे मुँबै च्है या क्हिइ ङ ङाँइले लोइ आथें।”
झाइले परमेश्वरजी बिइ, “क्हिइ बेल्ले खोबै क्हिए घ्रिदे मुँबै च्ह इसहाक किंसि ङइ तेंबै क्ल्ह्यो मोरियाह ह्युलर्बै कोंर ह्यासि च कोलो ख्रो पिंन्।”
क्हेमैं ह्यासि चु ताँए अर्थ तो मुँगे खेसि क्होद्, ‘ङ ख्रो आम्है, ल्हयो खब्मैं म्रोंसि ङ सैं तोंम्।’ धर्मि प्हैंब्मैंलाइ हुइबर ङ युब् आङिं, पापिमैं हुइबर युब् ग।”
तारे च क्ल्हेल कुलबै ल्हागिर ह्रोंसइ खोबै च्ह घ्रि मत्त्रे चैल। छतसि ‘चमैंइ ङए च्ह मान् ललै’ ङ्हाँसि ताँन् भन्दा लिउँइँ ह्रोंसए च्ह कुलइ।
“स्वर्गरि परमेश्वए मिं थेब तरिगे, धै पृथ्बीरि खीजी त्हाँबै म्हिमैंने शान्ति तरिगे!”
परमेश्वरए बचन म्हिए क्हो किंसि ङ्योए म्हाँजोर युसि टिइ। खी दयाम्हाँया मुँब नेरो कह्रोंसेंन्बै ताँ पोंमल खीए चारबै ह्वे ङिइ म्रोंइमुँ, च चारबै ह्वे परमेश्वर आबाउँइँले युबै घ्रि मत्त्रे च्हल् मुँल।
परमेश्वर खाबज्यै खोंयोंइ या आम्रोंइँमुँ, दिलेया परमेश्वरने टिबै खीए घ्रि मत्त्रे च्हजी परमेश्वर खैब मुँ बिसि ङ्योने उँइँमिंइँमुँ।
प्हँन्हाँग्धों यूहन्नाइ येशू खरिब् म्रोंसि बिइ, “ङ्ह्योत्ति! ह्युलर्बै पाप नोइ बोयाबै परमेश्वरए क्यु झज।
ङइ चमैंलाइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंमुँ, झाइले चमैं खोंयोंइ या नास आत। धै ङए योउँइँले खाबज्यै चमैं प्हेंसि बोल् खाँरिब् आरे।
छलेन ङ म्हिए च्हए फिर बिश्वास लब्मैंइ खोंयोंइ आनुबै छ्ह योंरिगे बिसि ङलाज्यै या क्वेल् त्हुब्मुँ।
“खीए फिर बिश्वास लब्मैं दोषि आठर्दि, दिलेया बिश्वास आलब्मैं बिस्याँ ओंसोंन् दोषि ठर्दिल् खाँइमुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरए घ्रिदे मुँबै च्हए फिर चमैंइ बिश्वास आलइँमुँ।
परमेश्वरए च्हए फिर बिश्वास लब्मैंने खोंयोंइ आनुबै छ्ह मुँ। परमेश्वरए च्हइ बिबै ताँ आङिंब्मैंइ खोंयोंइ आनुबै छ्ह योंल् आखाँ, दिलेया परमेश्वरए दण्ड खोंयोंइ बिलै चए फिर तरिम्।”
खीए च्ह ङाँइ ङ्ह्योसि खीए फिर बिश्वास लब्मैं ताँनइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंरिगे बिब ङए आबाए सैं मुँ। झाइले ह्युलर्बै आखिरि त्हिंइर ङइ चमैं सोगों लमिंब्मुँ।”
तलेबिस्याँ ङ्यो परमेश्वरए शत्तुर मुँमन् खीए च्ह येशू ख्रीष्ट सिमिंबइले परमेश्वरजी ङ्यो खीए म्हिमैं तल् पिंइमुँ बिस्याँ, खीए म्हिमैं तबइले झन् ख्रीष्टए कोजी ङ्योलाइ खैलेबिलेन् जोगेमिंब्मुँ।
दिलेया परमेश्वरजी खीए म्हाँया ङ्योए फिर कति ल्हें मुँ बिसि छले उँइँइँमुँ, ङ्यो पापि मुँमन् ङ्योए पाप त्होमिंबर येशू ख्रीष्ट सिमिंइ!
परमेश्वरजी ह्रोंसए घ्रिदे मुँबै च्हलाइ जोगेसि आथें, बरु ङ्यो ताँनए ल्हागिर ख्रो तबर पिंवाइ। ङ्योए ल्हागिर ह्रोंसए च्हलाइ पिंल् खाँबै परमेश्वरजी झन् अरू तोन्दोंरि सैमैं ङ्योलाइ आपिं रो वा?
दिलेया सजैं पिंबै साटोर परमेश्वरजी बेल्ले ल्हयो खसि थेबै म्हाँया लइ।
परमेश्वरजी ङ्योलाइ म्हाँया लइमुँ धै खीए दयाम्हाँयाउँइँले ङ्योलाइ थेबै आशा नेरो सैं क्होल् लबै भों पिंइमुँ। धै ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्ट नेरो ङ्योए परमेश्वर आबाजी
दिलेया ङ्योलाइ जोगेमिंबै परमेश्वरजी खीए ल्हयो नेरो म्हाँया उँइँमिंसि,
दिलेया ताँन् सै खीए न्होंर मुँ बिबै ताँ ङिइ सेइमुँ। दे त्हेए ल्हागिर खीलाइ स्वर्गदूतमैं भन्दा दे क्युरु लमिंइ, तलेबिस्याँ म्हिमैंए फिर्बै परमेश्वरए दयाम्हाँयाइ लमा म्हिमैंए पाप ख्रुमिंबै ल्हागिर खी दु:खले सिल् त्हुइ। दिलेया सिबइले खी धबै सोगों तसि खइ। छतसि परमेश्वरजी खीलाइ थेबै मानए मुकुट कुमिंइ।
मैंन्दि, परमेश्वर आबाजी ङ्योलाइ कति थेबै म्हाँया लइमुँ। च्हौ थेबै म्हाँया लसि खीजी ङ्योलाइ “ह्रोंसए प्हसेमैं” बिइमुँ। क्ह्रोंसेंन ङ्यो परमेश्वरए प्हसेमैं तइमुँ। चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ ङो आसेइमुँ, छतसि ङ्योलाइ “परमेश्वरए प्हसेमैं ग,” बिसि आसे।
परमेश्वरजी ओंसोंन् ङ्योए फिर म्हाँया लबइले ङ्योज्यै (खी नेरो ङ्योए बिश्वासी अलि-अङाँमैंलाइ) म्हाँया लम्।
येशू ख्रीष्ट क्ह्रोंसेंन्बै भर लल् खाबै साक्षि मुँ, सिबउँइँले खी ताँन् भन्दा ओंसों सोगों तल, खी पृथ्बीर्बै म्रुँमैंए क्ल्हे ग। प्रभु येशूजी ङ्योलाइ म्हाँया लम्। खी सिमिंसि खीए कोउँइँले ङ्यो पापउँइँले फ्रेमिंइमुँ।