12 येशूजी चमैंने “प्रुगैं चबर खो बिइ।” दिलेया चेलामैं न्होंर्बै खाबज्यै या “क्हि खाब् जा?” बिसि ङ्योएबै आँट लल् आखाँ। तलेबिस्याँ चमैंइ खी प्रभुन् ग बिसि ङो सेल।
छबिमा खाबज्यै या येशूने ताँ तिजी या पोंल् आखाँ। च त्हिंइसेरो खाबज्यै खीने ताँ ङ्योएबै आँट लल् आखाँ।
दिलेया खीजी बिबै चु ताँ चेलामैंइ क्होल् आखाँ, धै ङ्हिंसि खीने ङ्योएल् आखाँ।
दिलेया येशूजी बिबै ताँ चेलामैंइ आक्हो। तलेबिस्याँ चु ताँ चमैंइ आक्होरिगे बिसि परमेश्वरजी चमैंउँइँले चए अर्थ लोथेंल। चेलामैंइ चु ताँ आक्होलेया येशूने ङ्योएबर ङ्हिंइ।
चमैंइ खीने चु ताँए बारेर ङ्योएबै सैं लसिन् मुँ बिब येशूजी था सेइ। छतसि खीजी बिइ, “‘तिस्याँदे लिउँइँ क्हेमैंइ ङ म्रोंरिब् आरे, झाइले तिस्याँदे लिउँइँ क्हेमैंइ ङ धबै म्रोंब्मुँ,’ बिबै अर्थ तो मुँगे बिसि क्हेमैंए न्होंर छलफल लरिल् वा?
झाइले सिमोन पत्रुसइ डुँङ्गार क्रेसि प्रसे ङ्हच्युसे सों थेब्-थेबै ताँगइ प्लिंबै जाल चैंसि पखर पखइ। ल्हें ताँगमैं तनाबिलेया जाल आट्होल।
चमैंइ चल् खाँबै लिउँइँ येशूजी सिमोन पत्रुसने “ओ यूहन्नाए च्ह सिमोन, क्हिइ ङने चुमैंइ भन्दा ल्हें म्हाँया लम्मा?” बिमा चइ खीने बिइ, “अँ प्रभु, ङइ क्हिलाइ म्हाँया लम् बिब क्हिजी सेइमुँ।” खीजी चने बिइ, “छ बिस्याँ ङए क्यु झजमैं चल् पिंन्।”
च त्हेर्न येशूए चेलामैं बजारउँइँले एखमा। खी च्हमिरि घ्रिने ताँ लरिब् म्रोंसि चमैं प्लेटोयाइ। दिलेया “क्हि तो चैदिइ?” “क्हि चु च्हमिरिने तले पोंरिल?” बिसि खाबज्यै आङ्योए।
ताँन् म्हिमैं ङाँर खी आम्रोंखा, दिलेया खी ङि ङाँर मत्त्रे, तलिबिस्याँ खी सिसि धबै सोगों तबै लिउँइँ ङिइ खीने बालुन् चब-थुँब लइ। चु ताँए ग्वाइ पिंबर परमेश्वरजी ओंसों ओंनोंन् ङिलाइ त्हाँल।