29 येशूजी चने बिइ, “क्हिइमि ङ म्रोंबइले ङए फिर बिश्वास लइ, दिलेया ङ आम्रोंलेया ङए फिर बिश्वास लब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।”
“दिलेया क्हेमैंइ आशिक योंइमुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैंए मिइ छेनाले म्रोंल् खाँमुँ, क्हेमैंए न्हइ छेनाले थेल् खाँमुँ।
परमेश्वरजी क्हिने बिबै ताँमैं पूरा तब्मुँ बिब् क्वेंसि क्हि बेल्ले ङ्हो सब् तइमुँ।”
छबिमा थोमाइ खीने “ओ ङए प्रभु, ओ ङए परमेश्वर!” बिइ।
छगोंर ओंसोंन् फेखबै अर्को चेला या न्होंर होंइ। चज्यै छाब् म्रोंसि येशू सिबउँइँले सोगों तना बिबै ताँ क्वेंइ।
दिलेया येशूजी चने बिइ, “क्हेमैंइ थेब् थेबै केमैं नेरो औदिबै चिनुमैं आम्रोंन् समा खैलसे या क्वेंरिब् आरे।”
छतसि म्रोंबै सैए लिलि ङ्यो आप्रा, बिश्वास लसिन् प्रम्।
बिश्वास बिब तो जा बिस्याँ ङ्योए सैंइ तो सैए फिर आशा थेंमुँ च सै क्ह्रोंसेंन तब्मुँ, धै मिइ आम्रोंलै या च सै योंब्मुँ बिसि भर लब् ग।
बिश्वासउँइँलेन् मोशाइ फारो म्रुँए ह्रिसने आङ्हिंन्ले मिश्र ह्युल पिवाइ, तलेबिस्याँ परमेश्वरलाइ आम्रोंलेया म्रोंब् धोंलेन् च भोंसि तइ।
खेंमैंइ लबै बिश्वासइ लमा चमैंल छ्याँबै बयन तइ। दिलेया परमेश्वरजी बाछा फैसि पिंम् बिबै सै बिस्याँ चमैंइ आयोंल।
क्हेमैंइ येशू ख्रीष्टलाइ खोंयोंइ आम्रोंइमुँ, दिलेया खीलाइ म्हाँया लरिइमुँ। खीलाइ तोगो आम्रोंलेया खीए फिर बिश्वास लइमुँ। धै बेल्ले सैं तोंरिइमुँ,