27 झाइले खीजी थोमाने बिइ, “योरि चुर झोंसि ङए योमैं ङ्ह्योद्। धै क्हिए यो ङए कोखरै झोंन्। संका आलल्ले बिश्वास लद्।”
दिलेया खीजी ल्हयो खबइले चमैंए पाप क्षमा लमिंइ, धै चमैंलाइ नास आलल; खीजी ह्रोंसए ह्रिस ल्हें खे समा थौंदिइ थेंइ, धै खीजी ह्रोंसलाइ ह्रिस खल् आपिं।
येशूजी खीए चेलामैंने बिइ, “क्हेमैंम् कति बिश्वास आरेबै आच्योबै म्हिमैं मुँन! ङ खोंयों समा क्हेमैंने टिल् त्हुम्? ङइ खोंयों समा क्हेमैंलाइ सैदिरिब् जा? खोइ च कोलो चुर ङ ङाँर पउ।”
झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “च्या, क्हेमैं कति बिश्वास आलबै म्हिमैं मुँन! ङ क्हेमैंने कति समा टिल् त्हुम्? ङइ क्हेमैं खोंयों समा सैदिल् त्हुम्? च कोलो ङ ङाँर पउ।”
ङए यो प्हले ङ्ह्योद्! ङ येशून् ग, ङलाइ छुइद्। तलेबिस्याँ मोंमैंलम् से आत, ह्रिबै या आत। दिलेया ङलम् ह्रिबै मुँ से या मुँ बिसि क्हेंमैइ म्रोंइमुँ।”
छ बिसि खीजी ह्रोंसए यो प्हले चमैंने उँउँइ।
येशूजी चमैंने बिइ, “ओ बिश्वास आरेबै आच्योबै म्हिमैं, ङ खोंयों समा क्हेमैंने तरिमुँ, धै क्हेमैंलाइ कति सैदिल् त्हुब् जा? क्हिए च्ह चुर पउ।”
च्हौ बिसि खीजी चमैंने खीए यो नेरो कोखै या उँइँइ। “प्रभुन् मुँन” बिब् सेसि चेलामैं बेल्ले सैं तोंइ।
छतसि अरू चेलामैंइ थोमाने बिइ, “ङिइ प्रभु म्रोंइ।” दिलेया थोमाइ चमैंने बिइ, “खीए किला क्योबै यो आम्रोंन् समा धै किला क्योबै यो नेरो खीए कोखर ङए यो आझोंन् समा ङ चु ताँ क्वेंरिब् आरे।”
छबिमा थोमाइ खीने “ओ ङए प्रभु, ओ ङए परमेश्वर!” बिइ।
पाप कति ल्हें लइ बिब् सेरिगे बिसि परमेश्वरजी ठिम पिंइ। खैले पाप ल्हें ततै ह्याइ, छलेन परमेश्वरए दयाम्हाँया झन् ल्हें ततै ह्याइ।