2 झाइले च सिमोन पत्रुस नेरो येशूजी खोबै अर्को चेला ङाँर न्हेह्यासि बिइ, “म्हिमैंइ प्रभु छगोंउँइँले बैरु बोयाना! दिलेया खीलाइ खनिर थेंइँमुँ ङिइ आसे।”
येशूए चेलामैं न्होंर्बै खीजी खोबै चेला येशूए तिंर केंरिल।
झाइले येशूजी खीए आमा नेरो खीजी खोबै चेला चर रारिब् म्रोंसि आमाने बिइ, “ओ आमा, ङ्ह्योद्, चु क्हिए च्ह ग!”
स्वर्गदूतमैंइ चने “ओ नानि, क्हि तले क्रोरिल?” बिसि ङ्योएमा चइ बिइ, “म्हिमैंइ ङए प्रभु बोयाना। दिलेया खी खनिर थेंगे ङइ आसे।”
येशूजी चने “ओ नानि, क्हि तले क्रोरिल? क्हिइ खाब् म्हैल?” बिसि ङ्योएमा चइ खी बगैंचार के लबै म्हि धों ङ्हाँसि बिइ, “चिब, क्हिइ छुइले खीलाइ बोयास्याँ, खनिर थेंइँमुँ ङने बिमिंन्। खीलाइ ङ बोह्याम्।”
(तलेबिस्याँ चमैंइ च त्हे समा येशू सिबउँइँले सोगों तल् त्हुम् बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै ताँमैं आक्होल।)
पत्रुसइ लिग्याँइ तोसि ङ्ह्योमा येशूजी खोबै चेला लिलि खरिब् म्रोंइ। चइ ओंसों ङेसर्बै चब् चबै त्हेर येशूए तिंर केंसि “प्रभु, क्हिलाइ क्हाल् पिबै म्हि खाब् जा?” बिसि ङ्योएल।
चु ताँन् ताँ ग्वाइ पिंसि प्ह्रिबै चेला येशूजी खोबै चेला ग। चए ग्वाइ क्ह्रोंसेंन्बै मुँ बिसि ङिइ सेइमुँ।
येशूजी खोबै चेलाइ पत्रुसने बिइ, “खिम् प्रभु ग मुँन!” “खी प्रभु मुँन!” बिब् थेसि सिमोन पत्रुसइ ह्रोंसए प्लिथेंबै क्वें क्रेर फैसि क्युर फाल् झोंइ।