18 दिलेया यहूदी चिबनाँब्मैंइ खीने बिइ, “छले छों लब्मैंलाइ ल्हावाब क्हिने तो हग मुँ? हग मुँ बिस्याँ खैबै औदिबै चिनु उँइँमुँ?”
“फारोइ क्हेमैंने ‘औदिबै के लसि उँइँन्’ बिमा, क्हिइ हारुने ‘प्हरे फारोए उँइँर भ्योंवाँन्’ बिदु, धै च प्हरे प्हुरि तब्मुँ।”
च लिउँइँ येशू मन्दिरर ह्यासि ताँमैं लोमिंबर होंमा ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो यहूदी चिबनाँब्मैं खी ङाँर खसि “क्हिइ खाबै हगउँइँले चु केमैं लल? खाबइ चु केमैं लबै हग पिंइ?” बिसि ङ्योएइ।
फरिसीमैं येशू ङाँर खसि “क्ह्रोंसंन क्हि स्वर्गउँइँले युब् ग बिस्याँ औदिबै चिनु लसि उँइँन्,” बिसि प्होंबर होंइ।
छले म्हिए हुल् ल्हें तदै ह्यामा येशूजी बिइ, “तिंजोरोबै म्हिमैं दुष्ट ग। चुमैंइ ङ परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्हि ग बिस्याँ ङिने प्रमाण उँइँन् बिम्। दिलेया स्योंम्बै योना बिबै अगमबक्ताए छ्हर तब् धों तबै चिनु मत्त्रे चुमैंइ म्रोंल योंब्मुँ, अरू चिनु म्रोंल् योंरिब् आरे।
च्हमा यरूशलेमउँइँले यहूदी चिब्मैंइ खेगिमैं नेरो लेबीमैं यूहन्नाने “क्हि खाब् जा?” ङ्योएबर कुलइ।
यूहन्नाने ङ्योएइ, “क्हि परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट या आङिं, एलिया या आङिं, धै अगमबक्ता या आङिं, बिस्याँ क्हिइ म्हिमैं तले क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा पिंरिमुँ?”
छबिमा चमैंइ येशूने बिइ, “क्हिए फिर बिश्वास लरिगे बिसि क्हिजी खैतबै चिनु ङिने उँइँमिंमुँ?
चमैंइ पत्रुस नेरो यूहन्नालाइ म्हाँजोर राल् पिंसि “क्हेमैंइ खाब् शाक्तिउँइँले नेरो खाबै मिंर चु के लल?” बिसि ङ्योएइ।
“ङिइ क्हेमैंने खाबलाज्यै येशूए मिंर तोइ आलोमिंन् बिसि बिल, दिलेया क्हेमैंइ यरूशलेम तिगोंन् लोमिंल् खाँना। च म्हि सैवाबै छ्याब् क्हेमैइ ङिए फिर ल्हैदिदा ङ्हाँइमुँ वा?”