16 खीजी तोंगु चुँब्मैंने “क्हेमैंए ताँन् सैमैं छुइले बोह्याद्। ङए आबाए धिंलाइ छों लबै धिं आलद्,” बिइ।
झाइले येशू परमेश्वरए मन्दिरर ह्यासि चर किंबा-चुँब लबै म्हिमैं ताँन् बैरु ल्हामिंइ। धै मुइ त्हेब्मैंए टेबलमैं नेरो तोंगु चुँब्मैंए क्हुँबै सैमैं प्लिंवाँइ।
येशूजी चमैंलाइ हौदिसि बिइ, “‘ङए धिं प्राथना लबै धिं बिब्मुँ,’ बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ। दिलेया क्हेमैंइमि चु ह्योमैं टिबै क्ल्ह्यो ग लना।”
दिलेया च न्हिम्तो लबै म्हिमैं थेबै न्हइ आलल्ले घ्रि ह्रोंसए म्रोंउँइँ ह्याइ, अर्को छों लबर ह्याइ।
झाइले खीजी म्हिमैं लोमिंदै बिइ, “ङए धिं ‘ताँन् ह्रेंमैंए प्राथना लबै धिं तब्मुँ’ बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ: दिलेया क्हेमैंइ चु धिं ह्योमैं टिबै क्ल्ह्यो ग लन।”
येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ तले ङलाइ म्हैरिल? ङए आबाए धिंर ङ मुँल् त्हुम् बिब क्हेमैंइ आसेल् वा?”
तलेबिस्याँ ङए आबाजी चमैं ङलाइ पिंइँमुँ, खी ताँन् भन्दा थेब मुँ। छतसि ङए आबाए योउँइँले खाबज्यै चमैं प्हेंसि बोल् खाँरिब् आरे।
छतमा खीजी छोए ट्हो बनेसि मन्दिरउँइँले ताँन् म्हिमैं नेरो चमैंए खेदोमैं, र-क्युमैं ताँन् बैरु ल्हवाइ, धै मुइ त्हेब्मैंए टेबलमैं प्लिंमिंसि मुइ ताँन् फ्रुँवाइ
येशूजी चने बिइ, “ङ आछुइद् तलेबिस्याँ ङ तोगो समा आबा ङाँर आह्याइमुँ। बरु ङए अलिमैं ङाँर ह्यासि चमैंने ‘तारे ङ ङए आबा, क्हेमैंए आबा, धै ङए परमेश्वर, क्हेमैंए परमेश्वर ङाँर ह्यासिन् मुँ’ बिसि ङए ताँ बिमिंन्।”
दिलेया येशूजी चमैंने बिइ, “ङए आबाजी तोगो समा के लरिइमुँ। छतसि ङज्यै या के लरिइमुँ।”
येशूजी बिइ, “ङलाइ मोंइ आस्याइमुँ। ङ ङए आबाए मान लमुँ, दिलेया क्हेमैंइ ङलाइ म्हि आच्हिइमुँ।
छाबै म्हिमैं मदि न्होंयाब्मैं नेरो क्ह्रोंसेंन्बै ताँ आक्वेंब्मैं ङाँर ह्यासि प्होंगि लल् म्हैम्, धै परमेश्वरए मिंर के लब् प्हैंसि ङ खैले प्लब् तब् ङ्हे बिसि चमैंइ मैंम्।
लोब लसि चमैंइ स्योलिबै ताँमैं पार्दिसि क्हेमैंउँइँलेन् फायदा किंब्मुँ। छतसि ओंसों ओनोंन् चमैंए ल्हागिर परमेश्वरजी दण्ड तोक्दिथेंइमुँ। चमैंए नास तबै त्हे तबर होंइमुँ।