27 छलेन खीजी खोबै चेलाने बिइ, “ङ्ह्योद्, चु क्हिए आमा ग!” च त्हेसेरो च चेलाइ येशूए आमा खीए धिंर न्हबर बोइ।
छतसि ङलाइ चुर कुलब क्हेमैंइ आङिं, परमेश्वरजीन् ग। खीजी फारोए क्ल्ह्योर ङ थेंमिंइमुँ धै चए परवार्बै चिब लमिंसि मिश्र ह्युलर्बै चिब लमिंइमुँ।
योसेफइ ह्रोंसए आबा आघें-अलिमैं नेरो ह्रोंसए आबाए परवा ताँनलाइ चमैंए प्हसेमैं कति मुँ च ङ्ह्योसि चबै सैमैं या पिंइ।
“छबिमा म्रुँइ चमैंने बिब्मुँ, ‘क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंइ ङए अलि-अङाँमैं न्होंर्बै धाँसे च्योंबै म्हिलाइ तो-तो लइ, च क्हेमैंइ ङलाइन लब् ग।’
झाइले खीजी ह्रोंसए कारग्युले टिबै म्हिमैं ङाँइ ङ्ह्योसि बिइ, “ङ्ह्योद्, ङए आमा नेरो अलिमैं चुमैंन् ग।
छबिमा पत्रुसइ बिइ, “ङिम् ह्रोंसए धिं-नाँ वाथेंसि क्हिए लिलि प्रइमुँ।”
खी ह्रोंसए म्हिमैं ङाँर युइ, दिलेया ह्रोंसए म्हिमैंइ खीए फिर बिश्वास आल।
ङ्ह्योत्ति! त्हे खसिन् मुँ, खल् खाँइ। च त्हेर क्हेमैं खन्तोदोंन् प्हुँयासि ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याब्मुँ धै ङ घ्रिन् वाथेंब्मुँ। दिलेया ङ घ्रि आरे, तलेबिस्याँ आबा ङने बालुन् मुँ।
ङि क्यु झाजर क्रेइ। चमैं बिस्याँ खेंमैंए धिंर एह्याइ।