25 ओ क्ह्रोंसेंन्बै निसाफ लबै आबा, ह्युलर्बै म्हिमैंइ क्हिलाइ ङो आसे। दिलेया ङइ क्हिलाइ ङो सेइमुँ। झाइले क्हिजी ङ कुल्मिंब् ग बिसि चुमैंइ सेइमुँ।
येशूजी धबै बिइ, “ङए आबाजी तोन्दोंरि सै ङने पिंइमुँ। परमेश्वर आबाजी बाहेक अरू खाबज्यै परमेश्वरए च्हलाइ ङो आसे। छलेन च्ह बाहेक खाबज्यै परमेश्वर आबालाइ ङो आसे। ‘परमेश्वर आबा ङो सेरिगे’ बिसि च्हजी तेंमिंब्मैंइ मत्त्रे परमेश्वर आबा ङो सेमुँ।
सिमोन पत्रुसइ बिइ, “क्हिम् खोंयोंन् बिलै तरिबै परमेश्वरए च्ह, खीजी कुल्मिंबै जोगेमिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग।”
“ङए परमेश्वर आबाजी तोन्दोंरि सै ङलाइ पिंइमुँ। च्ह खाब् जा बिसि परमेश्वर आबाजी मत्त्रे सेमुँ अरूमैंइ आसे, परमेश्वर आबा खाब् जा बिसि च्हइ मत्त्रे सेमुँ अरूमैंइ आसे। ‘परमेश्वर आबा ङो सेरिगे’ बिसि ङइ उँइँदा ङ्हाँब्मैंइ मत्त्रे खीलाइ ङो सेम्, अरू खाबज्यै या परमेश्वर आबा ङो आसे।”
परमेश्वर खाबज्यै खोंयोंइ या आम्रोंइँमुँ, दिलेया परमेश्वरने टिबै खीए घ्रि मत्त्रे च्हजी परमेश्वर खैब मुँ बिसि ङ्योने उँइँमिंइँमुँ।
“आबाजी ङलाइ ङो सेम्, ङज्यै या आबा ङो सेब् धोंले ङइ ह्रोंसए क्युमैं ङो सेम्। ङए क्युमैंज्यै या ङलाइ ङो सेम्। छतसि क्युमैं जोगेबै ल्हागिर ह्रोंसए ज्यु या पिम्।
क्हेमैंइ ङए मिं किंसेरो म्हिमैंइ चु तोन्दोंरि दुःख क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ। तलेबिस्याँ चमैंइ ङ कुल्मिंबै आबा ङो आसे।
तलेबिस्याँ आबाजी क्हेमैंने म्हाँया लम्। तलेबिस्याँ क्हेमैंइ ङलाइ म्हाँया लइमुँ, धै ङ परमेश्वर आबाउँइँले युब् ग बिसि क्वेंइमुँ।
आबा नेरो ङ ङो आसेबइले चमैंइ चु के लब्मुँ।
क्हिजी तोन्दोंरि ताँ सेमना बिसि तारे ङिइ क्होइ। खाबज्यै या क्हिने ताँमैं ङ्योएल् आत्हु। छतसि क्हि परमेश्वर आबाउँइँले युब् ग बिसि ङिइ क्वेंइमुँ।”
तारे ङ क्हि ङाँर खसिन् मुँ। ङ चु ह्युलर ल्हें आटि, चुमैं बिस्याँ चु ह्युलर्न टिम्। ओ पबित्र आबा, ङ्यो घ्रि तब् धोंलेन् क्हिजी ङने पिंब्मैं या घ्रिन् तरिगे बिसि क्हिए मिंए शक्तिउँइँले चमैं जोगेसि थेंमिंन्।
क्हिजी ङ चु ह्युलर कुलब् धोंले ङज्यै या चमैं ह्युलर कुल्मिंइमुँ।
ओ आबा, चमैं ताँन् घ्रिन् तरिगे बिसि ङ प्राथना लम्। धै क्हि ङने बालु मुँ, ङ क्हिने बालु मुँब् धोंलेन् चमैं या ङ्योने बालु तरिगे। चमैं ताँन् घ्रिन् तमा क्हिजी ङ कुल्मिंब् ग बिसि ह्युलर्बै म्हिमैंइ क्वेंरिगे बिसि ङ प्राथना लम्।
क्हिजी ङ कुल्मिंब् ग धै क्हिजी ङने म्हाँया लब् धोंलेन् क्हिजी चमैंलाज्यै या म्हाँया लइमुँ। छतसि चमैं तोन्दोंरि सैर क्ह्रिसि घ्रिन् तरिगे बिसि ङ चमैंने बालु मुँ, क्हि ङने बालु मुँ बिब ह्युलर्बै म्हिमैंइ सेरिगे।
म्हिमैंइ क्हि घ्रि मत्त्रे क्ह्रोंसेंन्बै परमेश्वरलाइ ङो सेब नेरो क्हिजी कुल्मिंबै येशू ख्रीष्टलाइ ङो सेबन् खोंयोंइ आखाँबै छ्ह ग।
तलेबिस्याँ क्हिजी ङने पिंबै ताँ ङइ चमैंने पिंइँमुँ। धै चमैंइ च ताँ क्वेंसि ङ क्हि ङाँइले युब् ग बिसि क्ह्रोंसेंन्ले सेइमुँ। झाइले क्हिजीन् ङ कुल्मिंब् ग बिसि चमैंइ क्वेंइँमुँ।
तलेबिस्याँ ह्युलर्बै म्हिमैं दोषि ठर्दिबर परमेश्वरजी ह्रोंसए च्हलाइ कुलब आङिं, दिलेया चमैंलाइ जोगेबर कुल्मिंइ।
च चेलामैं डुँङ्गा ओलेसि किलोमिटर ङ्ह ट्हु ह्याल् खाँबै लिउँइँ येशू मा ङ्युँइए फि फि प्रसि डुँङ्गाए चेंदो खरिब चमैंइ म्रोंइ। छाब् म्रोंसि चेलामैं बेल्ले ङ्हिंयाँइ।
दिलेया ङइ खीलाइ ङो सेमुँ, तलेबिस्याँ खीजीन् ङ कुल्मिंसि खीउँइँलेन् युब् ग।”
चमैंइ खीने “क्हिए आबा खनिर मुँ?” बिसि ङ्योएमा येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ ङै या ङो आसे, ङए आबालाज्यै या ङो आसे। क्हेमैंइ ङलाइ ङो सेस्याँ ङए आबालाज्यै ङो सेमल।”
क्हेमैंइ खी ङो आसेइमुँ, दिलेया ङइ खी ङो सेइमुँ। ङज्यै या खीलाइ ङो आसे बिम् बिस्याँ ङै या क्हेमैं धों तबै स्योर्गुन् तब्मुँ। दिलेया ङइ खीलाइ छेनाले ङो सेमुँ, छतसि खीजी बिबै ताँ ङइ ङिंमुँ।
तलेबिस्याँ ङ चु सहर स्युरदै प्रमा क्हेमैंइ फ्योबै सैमैं ङइ ल्हें म्रोंइ। ङइ छाबै ख्रो पिंबै क्ल्ह्यो घ्रि या स्याइ। चर ‘ङो आसेबै देवता’ बिसि प्ह्रिथेंना। छतसि क्हेमैंइ आह्रसि फ्योबै ‘ङो आसेबै देवता’ खाब् जा बिसि ङइ क्हेमैंने क्होमिंस्यो।
चमैं मिछु खैबाउँइँले चारबै व्हेर खरिगे धै दुष्टए शक्तिउँइँले फ्रेसि परमेश्वरउँइँ एरिगे बिसि क्हिइ चमैंए मि थोंमिंन्। छले चमैंइ पापए क्षमा योंब्मुँ धै ङए फिर बिश्वास लसि पबित्र तबै म्हिमैं टिबै क्ल्ह्योर चमैं टिल् योंब्मुँ।’
म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ पिंल् त्हुबै मान आपिं, छतसि चमैंइ तो लदा ङ्हाँम् लरिगे बिसि पिवाइ।
खीए बारेर्बै ताँ क्होबै म्हि खाबै आरे, खीलाइ म्हैब खाबै आरे।
तलेबिस्याँ खीजी चमैं ङ्योने बालु खागु लइ, धै च ताँन् पापए सजैं येशूजी नोमिंइ। परमेश्वरजी ठिक निसाफ लमुँ धै येशूए फिर बिश्वास लब्मैं ताँनलाइ खीजी ठिक ठर्दिमिंम् बिसि उँइँमिंबै ल्हागिर्न खीजी छान् लइ।
तलेबिस्याँ परमेश्वरए बुद्धिउँइँलेन् म्हिमैंइ ह्रोंसने बुद्धि मुँब् धों ङ्हाँलेया चमैंइ खेंमैंए “बुद्धिउँइँले” खीलाइ ङो सेल् आखाँ। छतसि ङ्योइ बिप्रबै सैं तोंबै ताँउँइँलेन् खीजी ह्रोंसए फिर बिश्वास लब्मैंलाइ जोगेबै चाँजो लइ।
सैं चित्, तारे पिरु पाप के आलद्। छाबै आछ्याँबै केमैं क्हेमैंए ल्हागिर फापिन् तबै ताँ ग। छतसि चु ताँ ङइ क्हेमैंने बिल् त्हुम्, तलेबिस्याँ क्हेमैंए न्होंरि को-कोइ म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ छेनाले ङो आसेइमुँ।
परमेश्वर खैब मुँ, ख्रीष्टै या छाबन् मुँ। खी ङाँइँले खबै सैं तोंबै ताँ आक्होरिगे बिसि चु ह्युलर्बै देवताइ बिश्वास आलब्मैंए सैंर्बै मिइ च ताँ म्रोंल् आखाँब लवाइमुँ।
परमेश्वर ङो सेल् आङिंब्मैं नेरो ङ्योए प्रभु येशूउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ आक्वेंब्मैं ताँनलाइ खीजी दण्ड पिंब्मुँ।
च त्हेर ‘परमेश्वरलाइ ङो सेद्’ बिसि खाबज्यै या ह्रोंसए ङ्हेब्-ट्हुब्मैं नेरो ह्रोंसए आघें अलिलाइ लोमिंरिब् आरे, तलेबिस्याँ थेब च्योंब ताँनइ ङलाइ ङो सेब्मुँ।
दिलेया खीजी फैबै बाछाइ बिब् धोंले परमेश्वरजी लम् धै ठिक निसाफ लम्। छतसि “ङिइ पाप केमैं लइमुँ” बिसि ङ्योइ खी ङाँइ सैं एइबिस्याँ खीजी ङ्योए पापमैं क्षमा लमिंसि ताँन् पापउँइँले ख्रुमिंम्।
पृथ्बीर टिब्मैं ताँनइ च खेदोलाइ फ्योब्मुँ, दिलेया खाब् म्हिमैंए मिं सैवाबै क्यु च्हजए कितबर ह्युल बनेब् भन्दा ओंसोंन् प्ह्रिल, चमैंइ च खेदोलाइ आफ्यो। छ्ह योंब्मैंए मिं क्यु च्हजए कितबर प्ह्रिल् खाँइमुँ।
झाइले ताँन् क्युए फिर हग मुँबै स्वर्गदूतइ छ बिब ङइ थेइ, “ओ पबित्र परमेश्वर, क्हि ओंसों ओनोंन् मुँल। तोगो या मुँ, क्हिइ क्ह्रोंसेंन्बै ठिक निसाफ लइमुँ!