25 “तोगो ङइ क्हेमैंने अहानउँइँले ताँ लरिइमुँ। प्हँन लिउँइँ बिस्याँ परमेश्वर आबाए बारेर ङइ क्हेमैंइ क्होल्ले बिमिंब्मुँ।
ङ अहान् थेब्मुँ; बीणा ह्रादै ङइ च ताँए अर्थ खोल्दिमिंब्मुँ।
ङइ आहनउँइँले पोंब्मुँ, था आसेबै स्योंम्बै ताँमैं ङइ बिमिंब्मुँ।
चु ताँमैंउँइँले बुद्धि मुँब्मैंइ झोंबै अहानमैं, टोक्कमैं नेरो चमैंइ बिबै गैरु गैरु ताँए अर्थ या म्हिमैंइ क्होब्मुँ।
झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ चु ताँए अर्थ आक्हो वा? छ बिस्याँ अरू अहानमैं खैले क्होल् खाँम्?
अहान् आझोंन्ले येशूजी चमैंने आपोंमल, दिलेया खीए चेलामैंने बिस्याँ खाबज्यै आसेल्ले ताँन् ताँए मतलब क्होमिंमल।
येशूजी चु ताँ छेनाले क्होल्ले बिमिंइ। दिलेया पत्रुसइ येशू दे क्याइ बोसि “तले छाबै ताँ लल?” बिसि हौदिबर होंइ।
यहूदी चिबनाँब्मैं खीए कारग्युले खागु तसि बिइ, “क्हि खाब् जा बिसि खोंयों समा ङिने आबि? क्हि परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग बिस्याँ ङिने छेनाले बिमिंन्।”
येशूजी चमैंने चु अहान् बिइ, दिलेया खीजी बिबै ताँमैं चमैंइ आक्हो।
“ङइ क्हेमैंने बिल् त्हुबै ताँ ल्हेन् मुँ, दिलेया च ताँमैं तोगो क्हेमैंइ सैदिल् आखाँ।
म्हिमैंइ क्हेमैं यहूदीमैंए च्हों धिंउँइँले तेवाब्मुँ। क्हेमैंलाइ सैब्मैंइ परमेश्वरए सेवा लसिन् मुँ बिसि मैंबै त्हे खसिन् मुँ।
ङ्ह्योत्ति! त्हे खसिन् मुँ, खल् खाँइ। च त्हेर क्हेमैं खन्तोदोंन् प्हुँयासि ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याब्मुँ धै ङ घ्रिन् वाथेंब्मुँ। दिलेया ङ घ्रि आरे, तलेबिस्याँ आबा ङने बालुन् मुँ।
छलु-म्हिलु नेरो फा पिन् तबै केमैं ङिइ पिवाइमुँ। छलेन ङिइ परमेश्वरए ताँमैं म्हिमैंने बिप्रमा स्योलिबै ताँमैं कोंसि आबि। बरु म्हिमैंलाइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ उँइँमिंसि परमेश्वर नेरो म्हिमैंए उँइँर ह्रोंसलाइ ठिक ठर्दिबै केमैं ङि लम्।