22 छलेन तोगो क्हेमैंलाइ शोक तमुँ। दिलेया ङ धबै क्हेमैंने त्होयुमा क्हेमैंए सैं बेल्ले तोंब्मुँ। धै खाबज्यै क्हेमैंलाइ सैं आतोंल् लल् खाँरिब् आरे।
ङए छ्ह तिगोंन् ङ याहवेहए मिं थेब् लब्मुँ, छ्ह तिगोंन् ङ परमेश्वरए क्वेमैं प्रिंरिब्मुँ।
खीजीन् ङ्योए सैं तोंन् लमिंम्, तलेबिस्याँ खीए पबित्र मिंर ङ्योइ भर लम्।
छबिमा चमैं ङ्हिंब् धों ङ्हाँदै सैं तोंदै आतुरले छगोंउँइँले त्होंसि खीए चेलामैंने सँउँसर बिबर न्हेह्याइ।
दिलेया ताँ घ्रि मत्त्रे चैदिम्। काजी मरियमइ च छ्याँबै ताँ त्हाँइ। छतसि च ताँ चउँइँले ङइ प्हेंरिब् आरे।”
“दिलेया अब्राहामइ बिइ, ‘बाबु, क्हिइ मैंन्। क्हिए छ्हर छ्याँ-छ्याँबै सैमैं योंसि क्हिइ सुखले छ्ह थोइ। दिलेया लाजरसइ दुःखै दुःखर्न छ्ह थोइ। दुःख योंलेया चइ परमेश्वर मैंइ, क्हिइ बिस्याँ परमेश्वर खोंयोंइ आमैं, ङम् ङन् ग बिसि टिइ। छतसि तोगो लाजरसइ चुर सुख योंइमुँ, क्हिइ बिस्याँ चर दुःख योंइमुँ।
“ङ क्हेमैंने बिमुँ, खाब्ने मुँ चलाइ झन् ल्हें पिंब्मुँ। खाब्ने आरे चने मुँबै या प्हेंवाब्मुँ।
छाबै क्वेंलै आखाँबै ताँ म्रोंमा चमैं सैं तोंसि प्लटोयाइ। छतमा “क्हेमैंने चबै सैमैं तोइ मुँवा वा?” बिसि खीजी चमैंने ङ्योएइ।
“क्हेमैंए सैं खैता-खैता आङ्हाँन्। क्हेमैंइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लमुँ, छलेन ङए फिरै या बिश्वास लद।
तारे तिस्याँदे लिउँइँ ह्युलर्बै म्हिमैंइ ङ म्रोंरिब् आरे। दिलेया क्हेमैंइ बिस्याँ ङ म्रोंब्मुँ। ङ सोगों तबइले क्हेमैं या सोगों तरिब्मुँ।
“ङए शान्ति क्हेमैंने पिंथेंब्मुँ। ङ ह्रोंसए शान्ति क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ। चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ पिंब् धोंबै शान्ति ङइ क्हेमैंलाइ आपिं। छतसि क्हेमैंए सैं खैता-खैता आतदु धै आङ्हिंन्।
“तिस्याँदे लिउँइँ क्हेमैंइ ङ म्रोंरिब् आरे, झाइले तिस्याँदे लिउँइँ क्हेमैंइ धबै ङ म्रोंब्मुँ।”
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं न्हुँ लसि क्रोब्मुँ, दिलेया ह्युलर्बै म्हिमैं बिस्याँ सैं तोंब्मुँ। क्हेमैं न्हुँ लसि टिलेया लिउँइँ सैं तोंल् योंब्मुँ।
दिलेया ङइ चु ताँ बिबइले क्हेमैंए सैंर बेल्ले न्हुँ तइमुँ।
येशूजी खोबै चेलाइ पत्रुसने बिइ, “खिम् प्रभु ग मुँन!” “खी प्रभु मुँन!” बिब् थेसि सिमोन पत्रुसइ ह्रोंसए प्लिथेंबै क्वें क्रेर फैसि क्युर फाल् झोंइ।
दिलेया ङइ पिंबै क्यु थुँब्मैं खोंयोंइ क्यु पिरिब् आरे। तलेबिस्याँ ङइ पिंबै क्यु चए न्होंर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिरि प्योरिबै मुल तब्मुँ।”
दिलेया एन्टिओखियार्बै चेलामैं पबित्र प्ल्हजी प्लिंसि सैं तोंइ।
दिलेया म्हुँइँस आधाजरे पावल नेरो सिलास प्राथना लदै परमेश्वरए क्वेमैं प्रिंरिमा झेल न्होंर मुँबै म्हिमैंइ थेरिल।
चमैं त्हिंइ ह्रोंसे मन्दिरर खागु तमल, धै धिं-धिंर चमैं सैं घ्रिले प्रभु भोज चसि सैं तोंदै बालुन् चब् चब्रें लमल।
झाइले चमैंए सैंर, म्हिमैंइ म्हि आच्जिल् ललेया येशूए मिंरि सैदिल् खाँब्मैं ङ्यो तइ ङ्हाँसि सैं तोंदै चमैं थेबै म्हि च्होंउँइँले त्होंह्याइ।
न्हुँ खलेया ङि खोंयोंन् बिलै सैं तोंरिम्, ङ्हाँदुमैं तलेया ङिइ ल्हें म्हिमैंलाइ प्ल्होब लमिंम्, ङि तोइ आरेब् धों तलेया ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबइले ङिइ तोन्दोंरि सै योंइमुँ।
परमेश्वरजी ङ्योलाइ म्हाँया लइमुँ धै खीए दयाम्हाँयाउँइँले ङ्योलाइ थेबै आशा नेरो सैं क्होल् लबै भों पिंइमुँ। धै ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्ट नेरो ङ्योए परमेश्वर आबाजी
झेलर मुँब्मैंलाइ क्हेमैंइ ल्होमिंइ, ह्रोंसए सै न्होर अरूमैंइ लुडिवालेया क्हेमैं सैं तोंसिन् सैदिइ, तलेबिस्याँ क्हेमैंल च सै न्होर भन्दा थेब खोंयोंन् बिलै तरिबै स्वाबै सै न्होर मुँ बिसि क्हेमैंइ सेल।
खीजी फैबै बाछा नेरो खीजी चबै कसम ङ्हिंना ङ्हिंन् खोंयोंइ प्लिंल् आखाँ, तलेबिस्याँ खीजी खोंयोंइ स्योर आते। छतसि खीए फिर भर थेंब्मैंइ ङ्योलाइ पिंम् बिबै सै योंबर ङ्योइ थेबै भों योंइमुँ।
क्हेमैंइ येशू ख्रीष्टलाइ खोंयोंइ आम्रोंइमुँ, दिलेया खीलाइ म्हाँया लरिइमुँ। खीलाइ तोगो आम्रोंलेया खीए फिर बिश्वास लइमुँ। धै बेल्ले सैं तोंरिइमुँ,