21 कोलो फिबै त्हे तमा च्हमिरिमैं बेल्ले दुःख तम्, दिलेया कोलो फिल् खाँब लिउँइँ चइ ताँन् दुःख म्लेयाम्। तलेबिस्याँ ह्युलरि कोलो घ्रि फिइ बिसि च बेल्ले सैं तोंम्।
झाइले खीजी च्हमिरिने बिइ, “क्हिए प्हसे फिबै त्हेर्बै बेथा ङइ बेल्ले बडिमिंब्मुँ। क्हिइ दुःखले प्हसे फिब्मुँ। क्हिए सैं प्युँ ङाँइँन तरिब्मुँ, छतसि चइ क्हिए फिर क्ल्हे लब्मुँ।”
थरिस्योलाइ खीजी सैं तोंल्ले टिबै ल्हागिरि परवा पिंम्। याहवेहए मिं थेब् लद्!
च यरूशलेम ङ्हिंए बारेर परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “ओ थरिस्योमैं, सैं तोंन्! ओ सुत्केरि बेथा सैदिल् आत्हुबै च्हमिरि, सैं तोंसि कै तेद्! तलेबिस्याँ प्युँ मुँबै च्हमिरिल् भन्दा प्युँइ वाबै च्हमिरिल् प्हसेमैं ल्हें तब्मुँ।”
च त्हेर म्हिमैंइ “शान्ति ने सुरक्षा तइमुँ, ङ्योए फिर आछ्याँबै ताँ तोइ तल् आखाँ,” बिरिमा सुत्केरि बेथा ल्हैदिब् धोंले तिखेर्न चमैंए फिर दुःख तब्मुँ। च दुःखउँइँले खाबै या स्योरल् आखाँ।