20 क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं न्हुँ लसि क्रोब्मुँ, दिलेया ह्युलर्बै म्हिमैं बिस्याँ सैं तोंब्मुँ। क्हेमैं न्हुँ लसि टिलेया लिउँइँ सैं तोंल् योंब्मुँ।
ङ क्रोरिमा क्हिजी ङ सैं तोंल् लमिंइ; क्हिजी ङए नइँए ह्रेंग प्लिमिंसि खाँसों ङ्हाँबै क्वें खिमिंइ।
तलेबिस्याँ खी तिस्याँदे मत्त्रे ह्रिस खम्, दिलेया ङ्योए छ्ह तिगोंन् खीजी ल्हयो खरिम्। म्हुँइँस् तिमिंन् मिग्लि युलेया न्हाँगर बिस्याँ सैं तोंल् योंब्मुँ।
ठिक के लब्मैंए फिर परमेश्वरए ह्वे चारम्, धै छ्याँबै खों प्ह्याब्मैं सैं तोंल् योंब्मुँ।
दिलेया च आधे लब्मैंइ क्ल्हेए च्ह खरिब् म्रोंमा ‘झन्, चम् हग योंल् त्हुबै च्ह ग। चलाज्यै या सैवाले! चलाइ सैवास्याँ चए ताँन् सै न्होर ङ्योलन् तब्मुँ,’ बिसि मत लइ।
शोक लब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी चमैंए सैं क्होल् लमिंब्मुँ।
छ बिबै तोदोंन् ङ्हिखेबै लार नग भाले ओरइ। च लिउँइँ मत्त्रे पत्रुसइ ओंसोंन् येशूजी “तिंयाँ म्हुँइँसर ङ्हिखेबै लार नग भाले ओरब् ओंसोंन् सोंखे समा क्हिइ ङलाइ ङो आसे बिब्मुँ,” बिबै ताँ मैंसि पत्रुस बेल्ले क्रोइ।
मरियम ह्यासि येशूए चेलामैंने “येशू धबै सोगों तसि खइमुँ” बिइ, च त्हेर चमैं बेल्ले शोक लसि क्रोब-म्होब लरिल।
छले प्राथना लसि येशू ह्रोंसए चेलामैं ङाँर एखमा चमैं शोकइ लमा नारसि रोरिब स्याइ।
झाइले पत्रुस बैरु त्होंह्यासि बेल्ले क्रोइ।
म्हिए हुल येशूए लिलि प्ररिल। चमैं न्होंरि च्हमिरिमैं या मुँल। चमैं सैं आतोंसि क्रोरिल।
“क्हेमैं प्रदै तो ताँए बारेर छलफल लरिल?” बिसि येशूजी चमैंने ङ्योएमा चमैं प्ररिबै तोंर्न सैं आतोंब् धोंले रायइ।
‘ङ्योए इस्राएलीमैंलाइ जोगेमिंबै म्हि येशून् ग,’ बिसि ङिइ आशा लल। दिलेया येशू सिसि तिंयाँ सोंरो तल् खाँइ।
ओ तोगो फो ख्रेंब्मैं, क्हेमैंइ आशिक योंब्मुँ तलेबिस्याँ क्हेमैंइ म्रेंन्ले चल् योंब्मुँ। तोगो क्रोब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैं निस्योल् योंब्मुँ।
“क्हेमैं ङने बालु टिमा छिं ङ्हाँरिगे बिसि ङइ क्हेमैंने चु ताँमैं बिइमुँ। ह्युलर मुँमा क्हेमैंलाइ दुःख तब्मुँ, दिलेया सैं थेब लद्। ङइ ह्युललाइ ट्होवाइमुँ।”
दिलेया ङइ चु ताँ बिबइले क्हेमैंए सैंर बेल्ले न्हुँ तइमुँ।
च्हौ बिसि खीजी चमैंने खीए यो नेरो कोखै या उँइँइ। “प्रभुन् मुँन” बिब् सेसि चेलामैं बेल्ले सैं तोंइ।
झाइले चमैंए सैंर, म्हिमैंइ म्हि आच्जिल् ललेया येशूए मिंरि सैदिल् खाँब्मैं ङ्यो तइ ङ्हाँसि सैं तोंदै चमैं थेबै म्हि च्होंउँइँले त्होंह्याइ।
च्हौ मत्त्रे आङिं, येशू ख्रीष्टउँइँले ङ्यो परमेश्वरर सैं तोंरिइमुँ, तलेबिस्याँ येशू ख्रीष्टउँइँले ङ्यो परमेश्वरए म्हिमैं तल् योंइमुँ।
न्हुँ खलेया ङि खोंयोंन् बिलै सैं तोंरिम्, ङ्हाँदुमैं तलेया ङिइ ल्हें म्हिमैंलाइ प्ल्होब लमिंम्, ङि तोइ आरेब् धों तलेया ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबइले ङिइ तोन्दोंरि सै योंइमुँ।
दिलेया पबित्र प्ल्हए रोमैं छाब् ग: आगुए फिर म्हाँया खब, सैं तोंब, शान्ति तब, सैदिल् खाँब आगुए फिर ल्हयो खब, अरूमैंल छ्याँब तरिगे ङ्हाँब, लम् बिबै के पूरा लब,
ङि नेरो प्रभुजी छ्ह खैले थोल क्हेमैंज्यै या छलेन् छ्ह थोइमुँ, तलेबिस्याँ ल्हें दुःख सैदिलेया परमेश्वरए पबित्र प्ल्हउँइँले सैं तोंन्ले क्हेमैंइ सैं तोंबै ताँ थेइ।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, क्हेमैंए फिर ल्हें खालर्बै दुःख खमा बेल्ले सैं तोंन्।
क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै सैउँइँले परमेश्वरजी जोगेल् खाँम्, धै तोइ छ्याब् आरेब् लमिंसि परमेश्वरए उँइँर सैं तोंन्ले टिल् योंब लमिंल् खाँम्।
चु अगमबक्तामैं ङ्हिंइ पृथ्बीर्बै म्हिमैं ल्हें दुःख पिंल। छतसि चमैंए सिनु म्रोंसि पृथ्बीर्बै म्हिमैं बेल्ले सैं तोंब्मुँ, धै चमैंइ खें-खेंमैंए न्होंर चिनु पिंब-किंब लब्मुँ।
चइ खैले सयल लसि सुख योंल, छलेन् चए फिर दुःख नेरो शोक तल् पिंन्। तलेबिस्याँ ‘ङ चुर म्रुँस्यो तसि टिइमुँ। म्हरेस्योलाइ धोंले ङलाइ शोक तरिब् आरे, ङ क्रोब-म्होब खोंयोंइ लल् त्हुरिब् आरे!’ बिसि चइ मैंम्।