18 चमैंइ बिइ, “खीजी ‘तिस्याँदे लिउँइँ’ बिब तो जा? ङिइ था आसे, खीजी बिल् म्हैबै ताँ ङिइ आक्हो।”
च लिउँइँ येशूजी चमैंने बिइ, “ओ, ताँ आक्होबै आम्हादुमैं! क्हेमैंए सैं खैले छले आक्होब् तयाल? अगमबक्तामैंइ बिबै ताँमैं तिफुँइ आक्वें वा!
छले खीए को-कोइ चेलामैंइ घ्रिइ-घ्रिने बिइ, “‘तिस्याँदे लिउँइँ क्हेमैंइ ङ म्रोंरिब् आरे। तिस्याँदे लिउँइँ क्हेमैंइ धबै ङ म्रोंब्मुँ, तलेबिस्याँ ङ आबा ङाँर ह्यासिन् मुँ।’ बिसि खीजी ङ्योने बिब तो जा?”
चमैंइ खीने चु ताँए बारेर ङ्योएबै सैं लसिन् मुँ बिब येशूजी था सेइ। छतसि खीजी बिइ, “‘तिस्याँदे लिउँइँ क्हेमैंइ ङ म्रोंरिब् आरे, झाइले तिस्याँदे लिउँइँ क्हेमैंइ ङ धबै म्रोंब्मुँ,’ बिबै अर्थ तो मुँगे बिसि क्हेमैंए न्होंर छलफल लरिल् वा?
तिंयाँ समा क्हेमैं अरूमैंलाइ लोमिंल् खाँब्मैं तल् त्हुमल, अझै या क्हेमैंलाइ परमेशवरए ताँमैं लोमिंल् त्हुइमुँ। क्हेमैं सारो चबै सै चल् खाँब्मैं धों आङिं, बरु कोलोमैं धोंले ङ्हे मत्त्रे थुँल् त्हुब् धों तइमुँ।