22 ङ युसि चु ह्युलर्बै म्हिमैंने आबिमिंस्याँ चमैंने पापए दोष आतमल। दिलेया तारेम् चमैंए पापए ल्हागिरि चमैंने तोइ न्युँ आरे।
चए सैंज्यै आमैंबै त्हेर थाइ आसेल्ले धिं क्ल्हे फेखब्मुँ, धै चलाइ सजैं पिंब्मुँ। झाइले चए गति परमेश्वर आम्हाँदिब्मैंल् धोंब तब्मुँ।
ङलाइ आम्हाँदिब्मैं नेरो ङए ताँ आक्वेंब्मैंए ल्हागिर नियाधिश घ्रि मुँ। चु ह्युल नुयाबै त्हिंइर ङइ पोंबै ताँमैंइन चमैंए निसाफ लब्मुँ।
ङलाइ हेल लब्मैंइ ङए आबालाज्यै या हेल लम्।
अरू खाबज्यै या लल् आखाँबै औदिबै केमैं ङइ चमैंए उँइँर आलस्याँ चमैं पापए दोष आतमल। दिलेया चमैंइ ङ नेरो ङए आबा ङ्हिंना-ङ्हिंन् म्रोंसेया हेल लइमुँ।
ङए फिर बिश्वास आलब पाप ग बिसि खीजी चमैंने उँइँमिंब्मुँ।
येशूजी बिइ, “परमेश्वरजी आपिंस्याँ क्हिला ङए फिर तोइ हग आतमल। छतसि ङलाइ क्हिए योर पिंवाबै म्हिए फिर पापए छ्याब् झन् ल्हें तब्मुँ।”
येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं कनमैं मुँस्याँम् पापए दोषि आतमल, दिलेया क्हेमैंइ ‘ङि म्रोंल् खाँम्’ बिमुँ, छतसि क्हेमैंए पाप क्हेमैंनेन् तरिम्।”
छतसि म्हिमैंइ ओंसोंन् परमेश्वर ङो आसेमा लबै केमैं खीजी वास्ता आल। तारे परमेश्वरजी ताँन् क्ल्ह्योर्बै म्हिमैंइ ह्रों-ह्रोंसइ लबै पाप केमैं पिसि परमेश्वरउँइँ सैं एद् बिसि बिइमुँ।
ह्युल बनेबै त्हे ओनोंन् परमेश्वरजी बनेबै सै म्रोंसि ताँन् म्हिमैंइ परमेश्वर खैब मुँ बिसि म्रोंल् योंइमुँ। परमेश्वरने खोंयोंन् बिलै तरिबै भों नेरो खीए बानि ब्योर आम्रोंबै सै मुँलेया म्हिमैंइ छेनाले क्होल् खाँम्। छतमा म्हिइ परमेश्वरलाइ ङो आसे बिबै निउँ लबै घ्याँ आरे।
ओ अरूए फिर छ्याब् ल्हैदिबै म्हि, क्हि खाब् मुँलेया निउँ लबै घ्याँ तोइ आरे, तलेबिस्याँ क्हिइ अरूए फिर खैले छ्याब् ल्हैदिमुँ छाबन् के क्हिज्यै लम्। छतसि खाबइ आगुए फिर छ्याब् ल्हैदिमुँ च ह्रोंसन् दोषि ठर्दिम्।
छतसि ठिक के लल् ह्रसेया आलबै म्हिइ पाप लम्।
क्हेमैं आछ्याँबै सैउँइँले फ्रेमिंबै म्हिमैं धोंले छ्ह थोद्। दिलेया आछ्याँबै सैउँइँले फ्रेमिंबै म्हिमैं ग बिसि ठिमए बिरोधर्बै केमैं आलद्। बरु परमेश्वरए के लबै म्हिमैं धोंले छ्ह थोद्।