21 ङइ बिबै ताँ ङिंब्मैं ङलाइ म्हाँया लब्मैं ग। धै ङलाइ म्हाँया लब्मैंने ङए आबाजी म्हाँया लब्मुँ। ङज्यै या चमैंलाइ म्हाँया लब्मुँ, झाइले ङ चमैं ङाँर म्रोंयुब्मुँ।”
“चम् ठिक के लबै म्हि ग,” बिसि ङए बारेर छ्याँबै ताँ पोंब्मैं सैं तोंसि छिं ङ्हाँल् योंसि कै तेरिगे। “ह्रोंसए के लबै म्हिल बिब् धों पोंब् धों तब् म्रोंसि याहवेह सैं तोंइमुँ। छतसि खीए मिं थेब् तरिगे!” बिसि चमैंइ खोंयोंन् बिरिगे।
मोशाइ यो छ्युँ लसि बिइ, “क्हिए चारबै ह्वे उँइँमिन्।”
ङलाइ म्हाँया लब्मैंने ङइ म्हाँया लम्, धै ङलाइ म्हैब्मैंइ ङने त्होब्मुँ।
दिलेया येशूजी च च्हमिरिने बिइ, “ओ नानि, ङए ताँ थेद्! परमेश्वरए ताँ थेसि खीजी बिब् म्हाँदिबै म्हिइ झन् आशिक योंब्मुँ।”
“क्हेमैंइ ङलाइ म्हाँया लम् बिस्याँ ङइ बिबै ताँमैं या ङिंब्मुँ।
“ङइ क्हेमैं आबा आरेब्मैं धोंले पिथेंरिब् आरे। ङ धबै क्हेमैं ङाँर युब्मुँ।
ङइ बिबै ताँमैं क्हेमैंइ लइ बिस्याँ क्हेमैं ङए खोबै थुमैं तब्मुँ।
ङइ बिबै ताँमैं खीजी क्हेमैंने बिमिंसि ङए मान लब्मुँ।
तलेबिस्याँ आबाजी क्हेमैंने म्हाँया लम्। तलेबिस्याँ क्हेमैंइ ङलाइ म्हाँया लइमुँ, धै ङ परमेश्वर आबाउँइँले युब् ग बिसि क्वेंइमुँ।
क्हिजी ङ कुल्मिंब् ग धै क्हिजी ङने म्हाँया लब् धोंलेन् क्हिजी चमैंलाज्यै या म्हाँया लइमुँ। छतसि चमैं तोन्दोंरि सैर क्ह्रिसि घ्रिन् तरिगे बिसि ङ चमैंने बालु मुँ, क्हि ङने बालु मुँ बिब ह्युलर्बै म्हिमैंइ सेरिगे।
खीजी ङने, ‘युनन् यरूशलेमउँइँले त्होंह्याद्, तलेबिस्याँ ङए बारेर क्हिइ पिंबै ग्वाइ चमैंइ क्वेंरिब् आरे,’ बिमा
“चु दुःख पिंबै पुजु ङउँइँले स्योमिंन्” बिसि ङइ सोंखे समा प्रभुने प्राथना लइ।
छतमा तारे ङ्यो ताँनइ मोंड आउल्लेन् प्रभुए चारबै ह्वे ङ्योए मोंडउँइँले चारल् पिंम्। झाइले खीउँइँले योंबै ह्वेइ लमा प्रभुजी अथवा पबित्र प्ल्हजी ङ्योलाइ झन् झन् खी धोंले चारब लदै बोम्।
“मिछु खैबै क्ल्ह्योउँइँले ह्वे चाररिगे” बिसि परमेश्वरजी बिइ। येशू ख्रीष्टए लिउँइँले परमेश्वरए चारबै ह्वे कति थेब् मुँ बिब ङिइ सेरिगे बिसि खीजी ह्रोंसए ह्वे ङिए खोंर चारल् पिंइमुँ।
परमेश्वरजी ङ्योलाइ म्हाँया लइमुँ धै खीए दयाम्हाँयाउँइँले ङ्योलाइ थेबै आशा नेरो सैं क्होल् लबै भों पिंइमुँ। धै ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्ट नेरो ङ्योए परमेश्वर आबाजी
प्रभु खोंयोंन् बिलै क्हिने प्रे तरिगे। धै खीए दयाम्हाँया क्हेमैंइ योंरिगे।
दिलेया परमेश्वरजी बिबै ताँ ङिंबै म्हिइ क्ह्रोंसेंन्लेन् परमेश्वरलाइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लम्। छले ङिंइबिस्याँ परमेश्वर ङ्योने मुँ बिसि पक्का था सेम्।
मैंन्दि, परमेश्वर आबाजी ङ्योलाइ कति थेबै म्हाँया लइमुँ। च्हौ थेबै म्हाँया लसि खीजी ङ्योलाइ “ह्रोंसए प्हसेमैं” बिइमुँ। क्ह्रोंसेंन ङ्यो परमेश्वरए प्हसेमैं तइमुँ। चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ ङो आसेइमुँ, छतसि ङ्योलाइ “परमेश्वरए प्हसेमैं ग,” बिसि आसे।
ङ्योइ क्ह्रोसेंन्लेन् परमेश्वरलाइ म्हाँया लम् बिस्याँ खीजी बिबै ताँमैं ङ्योइ ङिंम्। धै खीए ताँ म्हाँदिबर ङ्योलाइ ल्हें गारो आरे।
च म्हाँया तो जा बिस्याँ खीजी बिब् धोंले ङ्योइ प्रब् ग। खीजी तो बिइ बिस्याँ क्हेमैंइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लल् त्हम्। च ताँ क्हेमैंइ ओंसों ओनोंन् थेइमुँ।
“पबित्र प्ल्हजी बिश्वासीमैंने बिबै ताँ न्ह मुँब्मैंइ छेनाले थेरिगे। “शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ लोथेंबै मन्न ङइ चल् पिंब्मुँ। चलाइ ङइ तार्ग्या युँमा पिंब्मुँ। च युँमार चए छारा मिं प्ह्रिइमुँ। च मिं योंबै म्हिइ मत्त्रे च छारा मिं था सेम्।”
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै सिंधुँउँइँले रोमैं चल् योंसि सहरर्बै म्रामैंउँइँले होंल् योंरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ख्रुब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।
थेद्, ङ म्रार रासि हुइमुँ। खाबज्यै या ङए कै थेसि म्रा थोंस्याँ ङ न्होंर खब्मुँ, धै चने बालु चब्मुँ, चै या ङने बालुन् चब्मुँ।