8 पत्रुसइ खीने बिइ, “क्हिजी ङए प्हले खोंयोंइ या ख्रुरिब् आरे!” येशूजी चने बिइ, “ङइ क्हिए प्हले आख्रुस्याँ क्हि ङए चेला तरिब् आरे।”
दिलेया याकूबइ बिइ, “ङए च्ह क्हेमैंने ह्यारिब् आरे! तलेबिस्याँ चए आघें सियाइ तारे चु घ्रि चैमुँ। छतसि क्हेमैंइ बोम् बिबै क्ल्ह्योर चए फिर तोइ आछ्याँब तखइ बिस्याँ ङ खेब् तसि क्र सारयाबै त्हेर शोकने बालु क्रोंर सथेंनेब्मुँ।”
ङइ लबै ताँन् आछ्याँबै केमैंउँइँले ङ फ्रेमिंन्, धै ङए पाप त्होमिंसि ङ चोखो लमिंन्!
लुँडइ ङए सैं म्यामिंन् धै ङए सैं छ्याँब तब्मुँ; छले ख्रुमिंमा ङ चोखो तसि क्लिं भन्दा तार्ग्या तब्मुँ।
छबिमा पत्रुसइ येशूलाइ तिराइ बोसि “परमेश्वरजी क्हिए फिरि खोंयोंइ छ तल् पिंरिब् आरे प्रभु,” बिसि हौदिबर होंइ।
ठागुइ ‘ङ आह्या,’ बिइ। दिलेया लिउँइँ चए सैं एसि म्रोंर के लबर ह्याइ।
पत्रुसइ खीने बिइ, “क्हिए फिर दुःख तमा ताँनइ क्हि पिवालेया ङइ खोंयोंइ या क्हिलाइ पिरिब् आरे।”
पत्रुसइ खीने बिइ, “क्हिने बालुन् सिल् त्हुलेया ङइ क्हि खोंयोंइ ङो आसे बिरिब आरे।” अरू चेलामैंज्यै या छान् बिइ।
खी सिमोन पत्रुस ङाँर खमा चइ खीने बिइ, “प्रभु, क्हिजी ङए प्हले ख्रुमिंब् आ?”
सिमोन पत्रुसइ खीने बिइ, “छ बिस्याँ ओ प्रभु, ङए प्हले मत्त्रे आङिं, ङए यो नेरो क्रया ख्रुमिंन्।”
येशूजी बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हिने बिमुँ, क्यु नेरो परमेश्वरए प्ल्हउँइँले आफिइ बिस्याँ खाबै या परमेश्वरए ग्याल्सर होंल् आखाँ।
छतसि तारे तले क्हैल् लरिमुँ? रेद्! येशूए मिं किंसि ह्रोंसए आछ्याँबै केमैं ख्रुवाबर क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा किंन्।’
क्हेमैं न्होंरि ओंसों को-कोइ छाबै म्हिमैं मुँल, दिलेया तिंजोरो प्रभु येशू ख्रीष्टए मिंउँइँले नेरो ङ्योए परमेश्वरए प्ल्हउँइँले क्हेमैं पापउँइँले चोखो तइमुँ, क्हेमैं परमेश्वरए म्हिमैं तइमुँ, झाइले परमेश्वरए उँइँर क्हेमैं ठिक ठर्दिइमुँ।
बिश्वासीमैंलाइ पबित्र लबर ख्रीष्टजी ह्रोंसए बचनउँइँले नेरो क्युइ ख्रुसि चोखो लमिंइ।
को-कोइइ “ह्रोंसन् च्योंब् तसि स्वर्गदूतमैंलाइ म्हाँदिल् त्हुम्,” बिम्। “ङिइ थेबै दर्शन म्रोंइ” बिसि प्हैंम्, चमैंइ खेंमैंए आछ्याँबै सैंइ तोन-तोर्न थेब् प्हैंम्। छतसि चमैंइ क्हेमैंइ योंल् त्हुबै इनाम योंल् आखाँन् आलरिगे।
चु छ्यामैंइ बिब् धोंले “छले म्हाँदिल् त्हुम्, छुले म्हाँदिल् त्हुम्!” धै “ह्रोंसए ज्युलाइन बेल्ले दुःख पिंसि ह्रोंस च्योंब् लल् त्हुम्!” च ताँमैं बुद्धि मुँब् धों ग बिलेया चमैंल क्ह्रोंसेंन्बै बुद्धि आरे। च छ्यामैंइ ङ्योए ज्युर्बै आछ्याँबै इच्छामैं म्हल् लल् आखाँ।
खीजीन् ङ्योलाइ जोगेमिंइ। ङ्योइ छ्याँबै के लसि छारा छ्ह योंब आङिं, बरु खीए दयाउँइँले पबित्र प्ल्हजी ङ्योलाइ पापउँइँले ख्रुमिंसि छारा छ्ह पिंसि, छारा लमिंइ।
छतसि ङ्योए आछ्याँबै सैंमैं चोखो लसि पबित्र क्युइ ङ्योए ज्यु ख्रुमिंइ, छतसि छ्याँबै सैंइ खीए फिर बिश्वास लसि खीए फिर सैं केंसि ङ्यो परमेश्वरए उँइँर ह्याले।
येशू ख्रीष्ट क्ह्रोंसेंन्बै भर लल् खाबै साक्षि मुँ, सिबउँइँले खी ताँन् भन्दा ओंसों सोगों तल, खी पृथ्बीर्बै म्रुँमैंए क्ल्हे ग। प्रभु येशूजी ङ्योलाइ म्हाँया लम्। खी सिमिंसि खीए कोउँइँले ङ्यो पापउँइँले फ्रेमिंइमुँ।
ङइ चने बिइ, “ओ चिब, ङलाइ था आरे। चु ताँ क्हिजीन् सेइमुँ।” चइ ङने बिइ, “चमैं थेबै दुःख सैदिसि खब्मैं ग। चमैंइ ह्रों-ह्रोंसए क्वेंमैं क्यु च्हजए कोर ख्रुसि फोस्रे ब्योंब लइमुँ।