5 झाइले खीजी भाँडोर क्यु झोंसि चेलामैंए प्हले ख्रुमिंसि खीए क्रेर फैबै पछ्यौरइ चमैंए प्हले फ्योबर होंइ।
क्हेमैंए प्हले ख्रुबै ल्हागिर ङ क्यु पखमुँ। क्हेमैं चु सिंधुँ न्होंर्न भों न्हद्।
“ओ चिब्मैं, गार आम्हाँदिल्ले ह्रोंसए केब्छैंए धिंर खसि क्हेमैंए प्हले ख्रुसि चुर्न म्हुँइँस थोदु। धै न्हाँगर युनन् रेसि ह्याद्।” दिलेया चमैंइ बिइ, “मुँरिगे, ङि चु बैरुबै चोकर्न रोम्।”
च म्हिइ चमैं योसेफए धिं न्होंर बोसि खेंमैंए प्हले ख्रुबर क्यु पिंइ, धै चमैंए गधामैं या चबै सैमैं नेरो क्यु पिंइ।
ङइ लबै ताँन् आछ्याँबै केमैंउँइँले ङ फ्रेमिंन्, धै ङए पाप त्होमिंसि ङ चोखो लमिंन्!
“च लिउँइँ हारून नेरो चए च्हमैं ङ टिबै पबित्र तम्बुए म्रा ङाँर पखसि चमैंलाइ ख्रुमिंन्।
झाइले येशूए लिउँइँले खसि खीए प्हले ङाँर रासि क्रोदै चए मिग्लिइ येशूए प्हले प्हँवाबर होंइ, धै च्हि तुँसि ह्रोंसए क्रप्होइ खीए प्हले फ्योमल। येशूए प्हलेर म्वें लदै चइ छ्याँबै थाँ खबै अत्तर फोमिंमल।
झाइले येशूजी च च्हमिरि ङाँइ तोसि सिमोनने बिइ, “चु च्हमिरिलाइ म्रोंइमुँ वा? ङ क्हिए धिंर खमा क्हिइ प्हले ख्रुबै क्यु या आपिं, दिलेया चुइ खीए मिग्लिइ ङए प्हले ख्रुमिंसि क्रप्होइ फ्योमिंइ।
येशूजी चने बिइ, “ख्रुल् खाँबै म्हिला प्हले मत्त्रे ख्रुल् त्हुम्, चए अरू ज्यु ताँन् चोखो मुँ। क्हेमैं चोखो मुँ, दिलेया ताँनन् आङिं।”
खी सिमोन पत्रुस ङाँर खमा चइ खीने बिइ, “प्रभु, क्हिजी ङए प्हले ख्रुमिंब् आ?”
पत्रुसइ खीने बिइ, “क्हिजी ङए प्हले खोंयोंइ या ख्रुरिब् आरे!” येशूजी चने बिइ, “ङइ क्हिए प्हले आख्रुस्याँ क्हि ङए चेला तरिब् आरे।”
दिलेया सिपाइमैं न्होंर्बै घ्रिइ खीए कोखर बर्साइ ल्हिबै तोदोंन् को नेरो क्यु त्होंइ।
छतसि तारे तले क्हैल् लरिमुँ? रेद्! येशूए मिं किंसि ह्रोंसए आछ्याँबै केमैं ख्रुवाबर क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा किंन्।’
क्हेमैं न्होंरि ओंसों को-कोइ छाबै म्हिमैं मुँल, दिलेया तिंजोरो प्रभु येशू ख्रीष्टए मिंउँइँले नेरो ङ्योए परमेश्वरए प्ल्हउँइँले क्हेमैं पापउँइँले चोखो तइमुँ, क्हेमैं परमेश्वरए म्हिमैं तइमुँ, झाइले परमेश्वरए उँइँर क्हेमैं ठिक ठर्दिइमुँ।
बिश्वासीमैंलाइ पबित्र लबर ख्रीष्टजी ह्रोंसए बचनउँइँले नेरो क्युइ ख्रुसि चोखो लमिंइ।
छाबै म्हरेस्योमैं छ्याँबै के लसि छ्याँबै मिं चल्दिब धै ह्रोंसए च्ह-चमिमैं छेनाले फारब, प्ह्रेंमैंलाज्यै या चब् थुँबर मान लब, थेब् आप्हैंनले बिश्वासीमैंए सेवा लब, दुःख तब्मैंलाइ ल्होब, छाबै छ्याँबै केमैंर सैं पिंब्मैं तल् त्हुम्।
छतसि ङ्योए आछ्याँबै सैंमैं चोखो लसि पबित्र क्युइ ङ्योए ज्यु ख्रुमिंइ, छतसि छ्याँबै सैंइ खीए फिर बिश्वास लसि खीए फिर सैं केंसि ङ्यो परमेश्वरए उँइँर ह्याले।
दिलेया येशू धोंले ङ्यो परमेश्वरए चारबै ह्वेर प्रइबिस्याँ ङ्योए सैं क्ह्रिसि ङ्योइ घ्रिइ-घ्रिने म्हाँया लमुँ, धै परमेश्वरए च्ह येशूए कोजी ङ्योए पाप ताँन् ख्रुमिंम्।
येशू ख्रीष्टजी क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा किंइ, धै क्रूसर सिमिंसि ह्रोंसए को पिंइ। छतसि खी म्हि तसि ह्युलर युइ बिबै ग्वाइ पिंब्मैं क्यु नेरो को ग। क्युउँइँले मत्त्रे आङिं, क्यु नेरो कोउँइँले युइ। खीए ग्वाइ पबित्र प्ल्हज्यै या ग्वाइ पिंइमुँ, तलेबिस्याँ पबित्र प्ल्हजी स्योर आते।
येशू ख्रीष्ट क्ह्रोंसेंन्बै भर लल् खाबै साक्षि मुँ, सिबउँइँले खी ताँन् भन्दा ओंसों सोगों तल, खी पृथ्बीर्बै म्रुँमैंए क्ल्हे ग। प्रभु येशूजी ङ्योलाइ म्हाँया लम्। खी सिमिंसि खीए कोउँइँले ङ्यो पापउँइँले फ्रेमिंइमुँ।
ङइ चने बिइ, “ओ चिब, ङलाइ था आरे। चु ताँ क्हिजीन् सेइमुँ।” चइ ङने बिइ, “चमैं थेबै दुःख सैदिसि खब्मैं ग। चमैंइ ह्रों-ह्रोंसए क्वेंमैं क्यु च्हजए कोर ख्रुसि फोस्रे ब्योंब लइमुँ।