4 छतमा खी चबै क्ल्ह्योउँइँले रेइ, धै फिर्बै क्वें प्लिसि पछ्यौर घ्रि खीए क्रेर फैइ।
धिं क्ल्हे एखमा केब्छैंमैं तयार तसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिरिब स्यास्याँ क्ल्हे सैं तोंसि केब्छैंमैंइ स्याबासि योंब्मुँ। क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, धिं क्ल्हेइ ह्रोंसए केब्छैंमैं प्ह्रेंमैं धोंले टिबै सै तिमिंसि चबै सैं चल् पिंम्।
येशजी धबै बिइ, “क्हेमैं खाबज्यै या ह्रोंसए के लबै म्हि म्रोंर के लसि र-क्यु छसि धिंर खबै तोदोंन् चने युन्ले ‘कैं चखो,’ बिम् रो वा?
छ बिबै साटोरि बरु ‘क्रेर फगि खिसि ङए ल्हागिर युनन् कैं, ट्हा ह्योसि ङ चल् पिंन्। ङइ चल् खाँबै लिउँइँ मत्त्रे क्हि चद्,’ आबि रो वा?
चब् चबर टिबै म्हि नेरो चब् पामिंबै म्हि न्होंरि खाब् थेब् जा? च ब् चबर टिबै म्हि थेब् आङिं वा? दिलेया क्हेमैं न्होंरि ङम् सेवा लबै म्हि धों तइमुँ।
चमैंए प्हले ख्रुल् खाँबै लिउँइँ क्वें खिसि खी धबै चबर टिबै लिउँइँ चमैंने बिइ, “ङइ क्हेमैंए ल्हागिरि तो लइ बिसि क्हेमैंइ क्होइमुँ वा?
तलेबिस्याँ ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी ङ्योए फिर कति थेबै दयाम्हाँया लइमुँ बिब क्हेमैंइ सेइमुँ। येशू ख्रीष्टने तोन्दोंरि सै मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ङ्हाँदु तइ। तलेबिस्याँ खीए ङ्हाँदुउँइँले क्हेमैं प्लब् तरिगे बिब खीए सैं मुँल।
क्हेमैंइ घ्रिइ घ्रिने सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लल् त्हुम् बिबै ताँ ओंसों ओंनोंन् थेल।