37 पत्रुसइ खीने बिइ, “ओ प्रभु, तोगोन ङ क्हिए लिलि तले खल् आखाँ? क्हिए ल्हागिर ङ सिल् त्हुलेया सिम्।”
चमैंइ खीने, “ङिइ खाँम्!” बिइ। येशूजी चमैंने बिइ, “ङइ नोब् धोंबै दुःख क्हेमैंज्यै या नोब्मुँ, धै ङइ किंब् धोंबै बप्तिस्मा क्हेमैंज्यै या किंब्मुँ।
चमैंइ चल् खाँबै लिउँइँ येशूजी सिमोन पत्रुसने “ओ यूहन्नाए च्ह सिमोन, क्हिइ ङने चुमैंइ भन्दा ल्हें म्हाँया लम्मा?” बिमा चइ खीने बिइ, “अँ प्रभु, ङइ क्हिलाइ म्हाँया लम् बिब क्हिजी सेइमुँ।” खीजी चने बिइ, “छ बिस्याँ ङए क्यु झजमैं चल् पिंन्।”
दिलेया ङइ ह्रोंसए छ्ह ह्रोंसए ल्हागिर तोइ सैइ आमैं। बरु परमेश्वरजी म्हिमैंए फिर दयाम्हाँया लबै बारेर सैं तोंबै ग्वाइ बिप्रबर प्रभु येशूजी पिंबै के ङइ ताँन् लल् खाँरिगे बिब् मत्त्रे ङइ मैंम्।
दिलेया खिइ बिइ, “क्हेमैं छले क्रोसि ङए सैं तले च्योंब् लमुँ? प्रभु येशूए ल्हागिर ङ जेलर फैब् मत्त्रे आङिं, यरूशलेमर सिल् त्हुनाबिलेया ङ तयार मुँ।”