22 खीजी खाबए बारेर बिब् मुँगे बिब आसेसि चेलामैंइ घ्रिइ-घ्रि ङ्ह्योबर होंइ।
मिश्रर म्ल्ह-नारिमैं मुँ बिब् सेसि याकूबइ ह्रोंसए च्हमैंने बिइ, “क्हेमैं तले घ्रिइ घ्रिए लिर ङ्ह्योसि टिरिमुँ?
खेंमैं चब् चरिबै त्हेर येशूजी बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंए न्होंरि म्हि घ्रिइ ङलाइ क्हाल् पिंब्मुँ।”
चु ताँ थेसि चमैं बेल्ले न्हुँ लसि घ्रि-घ्रिले “प्रभु, च म्हि ङ वा?” बिसि ङ्योएबर होंइ।
खेंमैं चब् चरिमा येशूजी बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंए न्होंरि ङने बालु चबै म्हि घ्रिइ ङलाइ क्हाल् पिंब्मुँ।”
छ बिब् थेसि चेलामैं दुःख म्हाँदिसि पलो पलोले क्हिलाइ क्हाल् पिंबै म्हि “ङ उ?” बिसि येशूने ङ्योएबर होंइ।
“दिलेया ङ्ह्योद्! ङलाइ क्हाल् पिंबै म्हि ङने बालुन् चरिइमुँ।
चु ताँ थेसि चेलामैंइ “ङ्योए न्होंरि छाबै के लब खाब मुँगे?” बिसि खें-खेंमैंन् ङ्योएबर होंइ।
“ङइ क्हेमैं ताँनए बारेर बिब् आङिं। ङइ त्हाँबै म्हि ङइ सेमुँ। दिलेया ‘ङए क्हें चबै म्हिइ ङए फिर प्हलेइ ह्याँइ’ दिलेया ठिमर प्ह्रिबै ताँ पूरा तरिगे बिसि छ तब् ग।
चु ताँ बिबै लिउइ येशूए सैं खैता-खैता तइ धै ग्वाइ पिंसि बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं न्होंर्बै म्हि घ्रिइ ङलाइ क्हाल् पिंब्मुँ।”