21 चु ताँ बिबै लिउइ येशूए सैं खैता-खैता तइ धै ग्वाइ पिंसि बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं न्होंर्बै म्हि घ्रिइ ङलाइ क्हाल् पिंब्मुँ।”
खेंमैं चब् चरिबै त्हेर येशूजी बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंए न्होंरि म्हि घ्रिइ ङलाइ क्हाल् पिंब्मुँ।”
छतमा खीजी चमैंने बिइ, “ङए सैंर थेबै शोक तसि सिब् धोंन् तइमुँ। क्हेमैं न्हरु आच्हुल्ले ङने बालुन् चुर्न टिद्।”
खेंमैं चब् चरिमा येशूजी बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंए न्होंरि ङने बालु चबै म्हि घ्रिइ ङलाइ क्हाल् पिंब्मुँ।”
च म्हिमैंए छाबै सारो सैं म्रोंसि येशूए सैं नसि ह्रिस खइ। धै चर खागु तबै म्हिमैं ङाँइ ङ्ह्योसि च नबै म्हिने “क्हिए यो स्योंन्!” बिमा च म्हिइ यो स्योंइ। धै स्योंबै तोदोंन् चए यो सयाइ।
मरियम नेरो चने बालु खबै यहूदीमैं या क्रोरिब् म्रोंसि येशूए सैं बेल्ले नसि खैता-खैता तइ।
च त्हेर येशू क्रोइ।
धबै येशूए सैं बेल्ले नसि छगोंर ह्याइ। च छगों उ धों तब मुँल। उए सुँर युँमाइ हुथेंल।
“तोगो ङए सैं खैता-खैता ङ्हाँइमुँ। छतसि ङइ तो बिले? ‘ओ आबा, चु खबि छेबै दुःखउँइँले ङ जोगेमिंन्,’ बिब् उ? आङिं, तलेबिस्याँ चु दुःख नोबै ल्हागिर्न ङ चु ह्युलर युब् ग।
“ङइ क्हेमैं ताँनए बारेर बिब् आङिं। ङइ त्हाँबै म्हि ङइ सेमुँ। दिलेया ‘ङए क्हें चबै म्हिइ ङए फिर प्हलेइ ह्याँइ’ दिलेया ठिमर प्ह्रिबै ताँ पूरा तरिगे बिसि छ तब् ग।
दिलेया ङेसार्बै चब् चबै त्हे भन्दा ओंसोंन् दुष्टइ येशूलाइ क्हाल् पिंबै सैं इस्करयोतथें सिमोनए च्ह यहूदाए सैंर झोंल् खाँल।
खीजी खाबए बारेर बिब् मुँगे बिब आसेसि चेलामैंइ घ्रिइ-घ्रि ङ्ह्योबर होंइ।
पावलइ एथेन्स सहरर सिलास नेरो तिमोथी पैंरिमा च सहर तिगोंन् कुमैंइ प्लिंरिब् म्रोंसि चए सैं बेल्ले नइ।
च म्हिमैं ङ्योए संगतिउँइँले त्होंइ ह्याइ, तलेबिस्याँ चमैं ङ्योल आङिंल। चमैं ङ्योल ङिंस्याँम् ङ्योनेन् टिमल। दिलेया चमैं ताँन् ङ्योल आङिं बिसि उँइँबर चमैं त्होंसि ह्याब् ग।