17 क्हेमैंइ चु ताँ क्होसि छलेन् लइ बिस्याँ क्हेमैं ङ्हो सब्मैं तब्मुँ।
परमेश्वरजी बिब् धोंले नोआइ ताँन् लइ।
चु ताँमैंउँइँलेन् क्हिए केब्छैंइ तो लल् त्हुम् बिसि सेमुँ, चु ताँमैंइ बिब् धों लस्याँ थेबै इनाम योंम्।
याहवेहजी ल्हैदिबै तोन्दोंरि के मोशाइ लइ।
परमेश्वरए ताँ आङिंबै म्हिमैं प्हुँयाम्, परमेश्वरए ठिम म्हाँदिबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ।
तलेबिस्याँ स्वर्गर मुँबै ङए परमेश्वर आबाए सैंर मैंब् धोंले लब्मैंन् ङए अलि, ङए अङाँ, ङए आमा ग।”
दिलेया येशूजी च च्हमिरिने बिइ, “ओ नानि, ङए ताँ थेद्! परमेश्वरए ताँ थेसि खीजी बिब् म्हाँदिबै म्हिइ झन् आशिक योंब्मुँ।”
ङइ बिबै ताँमैं क्हेमैंइ लइ बिस्याँ क्हेमैं ङए खोबै थुमैं तब्मुँ।
तलेबिस्याँ ठिमर प्ह्रिबै ताँमैं थेइरि मत्त्रे परमेश्वरए उँइँरि ठिक आठर्दि, चर प्ह्रिब् धोंले प्रब्मैं मत्त्रे परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिम्।
तलेबिस्याँ ङ्यो ख्रीष्ट येशूने घ्रिन् तमा ज्युर चिनु ललेया आललेया तोइ फायदा आरे। बरु थेबै ताँ तो मुँ बिस्याँ, ङ्यो ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब्मैंइ अरूमैंए फिर म्हाँया लसि चमैंए ल्हागिर छ्याँबै के लल् त्हुम्।
दिलेया परमेश्वरए ठिमर्बै ताँमैं छेनाले थेसि चर बिब् धोंलेन् प्रबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ। तलेबिस्याँ ठिमइ छ्याँबै छ्ह खैले थोल् त्हुम् बिबै ताँमैं लोमिंम्, धै ठिमर्बै ताँमैं आम्लेबै म्हि ठिमइ बिब् धोंलेन् लरिम्।
छतसि ठिक के लल् ह्रसेया आलबै म्हिइ पाप लम्।
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै सिंधुँउँइँले रोमैं चल् योंसि सहरर्बै म्रामैंउँइँले होंल् योंरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ख्रुब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।