11 तलेबिस्याँ खीलाइ क्हाल् पिंबै म्हि खीजी ङो सेल् खाँल। छतसि खीजी, “क्हेमैं ताँनन् चोखो आरे,” बिल।
“ङइ क्हेमैं ताँनए बारेर बिब् आङिं। ङइ त्हाँबै म्हि ङइ सेमुँ। दिलेया ‘ङए क्हें चबै म्हिइ ङए फिर प्हलेइ ह्याँइ’ दिलेया ठिमर प्ह्रिबै ताँ पूरा तरिगे बिसि छ तब् ग।
दिलेया ङेसार्बै चब् चबै त्हे भन्दा ओंसोंन् दुष्टइ येशूलाइ क्हाल् पिंबै सैं इस्करयोतथें सिमोनए च्ह यहूदाए सैंर झोंल् खाँल।
चु ताँ बिबै लिउइ येशूए सैं खैता-खैता तइ धै ग्वाइ पिंसि बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं न्होंर्बै म्हि घ्रिइ ङलाइ क्हाल् पिंब्मुँ।”
येशूजी बिइ, “खाबलाइ ङइ क्हें लुँठे प्हेलार तुँइसि पिंमुँ, च चन् ग।” छ बिसि खीजी क्हें लुँठे प्हेलार तुँइसि सिमोनए च्ह यहूदा इस्करियोतथें पिंइ।
ङ चमैंने मुँमा क्हिए मिंए शक्तिउँइँले ङइ चमैं जोगेसि थेंमिंइ। परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै ताँ पूरा तबै ल्हागिर नास तल् त्हुबै चेला बाहेक अरू खाबै या नास आतइमुँ।
ह्रोंसए फिर तखबै ताँन् ताँमैं था सेसि येशू ओंसों खसि चमैंने “क्हेमैंइ खाबलाइ म्हैरिल?” बिसि ङ्योएमा।
तलेबिस्याँ म्हिमैंए सैं खैब तम् बिब खीजी सेइमुँ। छतसि म्हिए बारेर खाबज्यै खीलाइ लोमिंल् आत्हु।