19 छतमा फरिसीमैंइ खेंमैंए न्होंर “ङ्ह्योत्ति! कहेमैंइ तोइ लल् खाँरिब् आरे। म्रोंइँमुँ वा, ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैं चए लिलि ल्हैदिल् खाँइ बिबर होंइ।”
ह्युलर मुँबै ताँन् ह्रेंमैंइ क्हिलाइन मैंब्मुँ धै क्हि ङाँइँन तोखब्मुँ। ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं ताँनइ क्हिलाइन फ्योब्मुँ।
ओ ताँन् ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं चु ताँ थेद्! ह्युलर टिबै ताँन् म्हिमैं न्ह तोद्,
झाइले ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैंइ येशूजी लबै औदिबै केमैं म्रोंइ, धै “दाऊदए च्हए जय जय तरिगे!” बिसि कोलोमैंइ मन्दिरर ओररिब् चमैंइ थेइ। छतमा चमैं बेल्ले ह्रिस खसि
छलेन खीजी चु औदिबै के लइमुँ बिब् थेसि म्हिए हुल खीने त्होबर खल।
चाड म्हाँदिबर ह्याब्मैं न्होंरि को-कोइ ग्रिक ह्युलर्बै म्हिमैं या मुँल।
ओ आबा, चमैं ताँन् घ्रिन् तरिगे बिसि ङ प्राथना लम्। धै क्हि ङने बालु मुँ, ङ क्हिने बालु मुँब् धोंलेन् चमैं या ङ्योने बालु तरिगे। चमैं ताँन् घ्रिन् तमा क्हिजी ङ कुल्मिंब् ग बिसि ह्युलर्बै म्हिमैंइ क्वेंरिगे बिसि ङ प्राथना लम्।
चमैं यूहन्ना ङाँर खसि बिइ, “गुरु! यर्दन स्यों क्योंजा क्हिने मुँबै म्हिए बारेर ओंसों क्हिइ ग्वाइ पिंल, तिंजोरोम् खीजीन् म्हिमैं क्युर प्ल्हुँसि बप्तिस्मा पिंरिइमुँ। धै ताँन् म्हिमैं खी ङाँर्न ह्यारिइमुँ।”
दिलेया चमैंइ पावल नेरो सिलास स्याल् आखाँमा यासोन नेरो प्रभुए फिर बिश्वास लबै को-कोइ आघें-अलिमैं सहरर्बै चिबनाँब्मैं ङाँर चैं पखसि बिइ, “ह्युलन् उल्टो-पुल्टु लबै म्हिमैं चुरै या फेखइमुँ,” बिसि ओरइ।
ङ्योइ लबै पाप क्षमा लमिंबै ल्हागिर खीजी घ्याँ थोमिंइमुँ, ङ्योए पाप मत्त्रे आङिं, दिलेया ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए पाप क्षमा लमिंम्।