47 ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो फरिसीमैंइ थेबै म्हि च्होंर्बै म्हिमैं हुइसि बिइ, “चु म्हिइमि ल्हें औदिबै चिनुमैं लसिन् मुँ। छतसि तारे ङ्योइ तो लले?
झाइले ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो यहूदी चिबनाँब्मैं कैयाफा बिबै ख्रो पिंबै खेगि क्रथेए दरबारर खागु तइ।
दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, ह्रोंसए अलिने ह्रिस खबै म्हिइ दण्ड योंम्, धै ह्रोंसए अलिने म्हि आच्हिल्ले पोंबै म्हिइ थेबै म्हि च्होंए उँइँर रामा ज्वाफ पिंल् त्हुम्। छलेन ह्रोंसए अलिने ‘क्हि आमादु’ ग बिबै म्हि नर्गर्बै मिर फेल् त्हुब्मुँ।
दुःखने फ्रेबै चाड नेरो प्लेढा आझोंबै क्हें चबै त्हिंइ खब ङ्हिरो चैल। ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैंइ खाबज्यै आसेल्ले येशूलाइ खैले क्हासि सैब् ङ्हे बिसि घ्याँ म्हैरिल।
ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैं बिस्याँ येशू खैले सैब् ङ्हे बिसि दाउ ङ्ह्योरिल। दिलेया म्हिमैं म्रोंसि चमैं ङ्हिंमल।
ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो फरिसीमैंइ येशू क्हाबै ल्हागिर खी खनिर मुँलेया खाबज्यै सेस्याँ था पिंन् बिसि बिल।
छतमा फरिसीमैंइ खेंमैंए न्होंर “ङ्ह्योत्ति! कहेमैंइ तोइ लल् खाँरिब् आरे। म्रोंइँमुँ वा, ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैं चए लिलि ल्हैदिल् खाँइ बिबर होंइ।”
धाँसे ओंसों येशूजी औदिबै चिनु गालील ह्युलर्बै काना नाँसर लइ। छले खीजी औदिबै के उँइँमिंइ, छाब् म्रोंसि चेलामैंइ खीए फिर बिश्वास लइ।
झाइले ल्हें म्हि खीए लिलि खइ, तलेबिस्याँ खीजी नबै म्हिमैं सल् लमिंबै औदिबै चिनुमैं चमैंइ ओंसोंन् म्रोंल।
चर्बै म्हि हुलइ खीए बारेर ताँमैं लरिब फरिसीमैंइ थेइ। छतसि ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो फरिसीमैंइ मन्दिर रुँबै सिपाइमैं खीलाइ क्हाबर कुलइ।
छतमा येशू क्हाबर कुल्मिंबै मन्दिर रुँबै सिपाइमैं छलेन् एखमा ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो फरिसीमैंइ चमैंने “क्हेमैंइ च तले क्हाइ आपखल?” बिसि ङ्योएइ।
चु ताँ थेसि चमैं न्हाँकार्न मन्दिर न्होंर होंसि म्हिमैंलाइ लोमिंबर होंइ। छतमा ख्रो पिंबै खेगि क्रथे नेरो चने बालु मुँब्मैंइ थेबै म्हि च्हों खागु लबर इस्रालिमैंए ताँन् चिबनाँब्मैं हुइइ। धै चमैंइ “चमैं पखो” बिसि झेलउँइँ म्हिमैं कुलइ।
चु ताँ थेसि मन्दिर रुँबै सिपाइमैंए कप्तान नेरो ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैंइ, “तारे कुल्मिंबै चेला चिब्मैं खै तब् ङ्हे” ङ्हाँसि खैला तोला तइ।