46 दिलेया चमैंए न्होंर्बै को-कोइ बिस्याँ फरिसीमैं ङाँर ह्यासि येशूजी लबै केमैं बिमिंइ।
ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो फरिसीमैंइ येशू क्हाबै ल्हागिर खी खनिर मुँलेया खाबज्यै सेस्याँ था पिंन् बिसि बिल।
येशूजी यहूदीमैंए उँइँर ल्हें औदिबै चिनुमैं लल। दिलेया चमैंइ खीए फिर बिश्वास आल।
चर्बै म्हि हुलइ खीए बारेर ताँमैं लरिब फरिसीमैंइ थेइ। छतसि ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो फरिसीमैंइ मन्दिर रुँबै सिपाइमैं खीलाइ क्हाबर कुलइ।
छतमा येशू क्हाबर कुल्मिंबै मन्दिर रुँबै सिपाइमैं छलेन् एखमा ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो फरिसीमैंइ चमैंने “क्हेमैंइ च तले क्हाइ आपखल?” बिसि ङ्योएइ।
ओंसों मि आम्रोंबै म्हिलाइ चमैंइ फरिसीमैं ङाँर पखइ।
च त्हेर्न म्हि घ्रि खसि चमैंने बिइ, “थेत्ति, क्हेमैंइ झेलर च्युथेंबै म्हिमैं मन्दिरर रासि म्हिमैंलाइ लोमिंसिन् मुँ!”