32 झाइले मरियम येशू मुँबै क्ल्ह्योर फेनेसि खीलाइ म्रोंमा खीए प्हलेर फ्योसि “ओ प्रभु, क्हि चुर मुँस्याँ ङए अलि आसिमल,” बिइ।
झाइले येशूए प्हले फ्योसि येशूलाइ धन्यबाद पिंइ। च सामरियाथें मुँल।
छतब् म्रोंसि सिमोन पत्रुसइ येशू प्रभुए उँइँर पत्खु तसि बिइ, “ओ प्रभु क्हि ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद्, तलेबिस्याँ ङ पापि म्हि ग।”
च त्हेर्न च्हों धिंर्बै याइरस बिबै चिब घ्रि येशू ङाँर खसि प्हले फ्योसि चए धिंर खमिंन् बिसि खीने यो छ्युँ लइ।
प्रभुए प्हलेर बेल्ले लिंबै थाँ खबै अत्तर फोमिंसि ह्रोंसए क्र प्होइ फ्योमिंब चुन् मरियम मुँल। चए अलि लाजरस नरिल।
मार्थाइ येशूने बिइ, “प्रभु, क्हि चुर्न मुँस्याँ ङए अलि आसिमल।
दिलेया को-कोइ, “कनए मि म्रोंल् लमिंब चुन् आङिं वा? छतसि चुइ लाजरसलाइ कालउँइँले तले जोगेल् आखाँल?” बिइ।
च कर्मचारिइ खीने “गुरु, ङए च्ह आसिबन् खमिंन्,” बिइ।
चु ताँमैं थेब नेरो म्रोंबै म्हि ङ यूहन्ना ग। चु ताँन् ताँमैं थेसि, म्रोंसि, ङलाइ चु ताँमैं उँइँमिंबै स्वर्गदूतए प्हले फ्योबर ङ पद्खु तइ।
झाइले सो प्ह्याबै सै प्लिइ बिइ, “आमेन, छान् तरिगे!” छबिबै तोदोंन् ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ पद्खु तसि फ्योइ।
च्हमा चर्बै सो प्ह्याबै सै प्लि नेरो ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ क्यु च्हजलाइ पद्खु तसि फ्योइ। चमैं ताँनए योर बीणा नेरो धुप झोंबै माराए धुपारामैं मुँल। च धुपए थाँ परमेश्वरए म्हिमैंए प्राथनमैं मुँल।