22 दिलेया क्हिजी परमेश्वरने तो ह्रिमुँ, च सै परमेश्वरजी क्हिलाइ पिंब्मुँ,” बिब ङइ सेइमुँ।
ङने बालु ह्रिद्, धै ङइ ताँन् ह्रेंमैंए फिर क्हिलाइ क्ल्हे लमिंब्मुँ, झाइले पृथ्बीर्बै ताँन् साँदर टिबै ह्रेंमैंए फिर क्हिलाइ क्ल्हे लमिंब्मुँ।
छतमा येशू चमैं ङाँर खसि बिइ, “स्वर्ग नेरो पृथ्बीर्बै तोन्दोंरि हग परमेश्वरजी ङने पिंइमुँ।
येशूजी चने बिइ, “‘क्हिजी लमिंल् खाँस्याँ’ बिसि तले बिल? ङए फिर बिश्वास लब्मैंए ल्हागिर तोन्दोंरि सै तल् खाँम्।”
येशूजी चने बिइ, “क्हिए अलि धबै सोगों तब्मुँ।”
खीने पिंबै ताँन् म्हिमैंलाइ खीजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंरिगे बिसि क्हिजी खीलाइ ताँन् म्हिमैंए फिर हग पिंइँमुँ।
परमेश्वर आबाजी खीए च्हलाइ म्हाँया लम्, छतसि तोन्दोंरि सै खीए योर्न पिंइमुँ।
परमेश्वरजी पापिमैं ताँ आथे, दिलेया परमेश्वरने ङ्हिंसि खीए मान लब्मैं नेरो खीजी बिब् धोंले के लब्मैंए ताँ परमेश्वरजी थेम् बिसि ङ्योइ सेइमुँ।