27 ङए क्युमैंइ ङए कै थेम्, ङइ चमैंलाइ ङो सेम्। छतसि चमैं ङए लिलि खम्।
झाइले येशूजी खीए चेलामैंने बिइ, “ङए लिलि खदा ङ्हाँम्मैं, ह्रोंसए ज्यु म्हाँया आलल्ले दुःख नोसि ङए लिलि खल् त्हुम्।
पत्रुसइ छले ताँ लनालन् चारबै न्हाँम्स्योइ खेमैंलाइ हुवाइ। धै “चु ङइ खोबै च्ह ग। चु म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ। चइ बिबै ताँ छेनाले थेद्!” बिबै कै च न्हाँम्स्यो न्होंउँइँले थेइ।
दिलेया खीजी चमैंने ‘क्ह्रोंसेंन क्हेमैं खाब् जा ङइ ङो आसे,’ बिइ।
‘दिलेया च त्हेर ङइ चमैंने ङइ क्हेमैं आसे ओ आछ्याँबै के लब्मैं ङ ङाँइँले ह्रेंगो स्योह्याद्,’ बिसि बिब्मुँ।”
येशूजी म्हाँयाले च ङाँइ ङ्ह्योसि बिइ, “क्हिइ अझै के घ्रि लब चैमुँ: छतसि ह्यासि क्हिए क्ल्ह्यो न्हें ताँन् चुँसि योंबै मुइ ङ्हाँदुमैं पिंन्, छलस्याँ क्हिइ स्वर्गर सै न्होर ल्हें योंब्मुँ। धै खसि ङए लिलि प्रद्,” बिइ।
झाइले येशूजी खीए चेलामैं नेरो म्हिए हुल खी ङाँर हुइसि बिइ, “खाब् मुँलेया ङने बालु प्रबै सैं मुँ बिस्याँ चइ ज्युए म्हाँया आलरिगे बरु क्रूस नोसि ङने बालु प्ररिगे।
“दिलेया ‘क्हेमैं खनिउँइँले खल ङइ आसे। ओ दुष्ट के लब्मैं, ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद् बिसि च क्ल्हेइ क्हेमैंने,’ बिब्मुँ।
धै खीजी चमैं ताँन्ने बिइ, “खाबै ङए लिलि खबै सैं लस्याँ, चइ ह्रोंसए तोन्दोंरि इच्छामैं पिवाल् त्हुम्, कति दुःख तलेया सैदिसि त्हिंइ ह्रोंसे ङए लिलि प्रल् त्हुम्।
“छ्याँबै प्ह्रोंछैं ङन् ग। ङइ ह्रोंसए क्युमैं ङो सेम्, धै ङए क्युमैंइ ङलाइ ङो सेम्।
ङला अरू क्युमैं या मुँ, चमैं चु प्ह्रोंर्बै आङिं। दिलेया ङइ चमैं या पखल् त्हुब्मुँ। चमैंइ ङए कै थेब्मुँ, धै ताँन् क्युमैं बगाल घ्रिन् तब्मुँ, छतसि प्ह्रोंछैं या घ्रिन् तब्मुँ।
ङ भन्दा ओंसों खब्मैं ताँन् ह्यो नेरो डाँकुमैं ग। दिलेया क्युमैंइ चमैंए ताँ थेल् आङेंल।
“ङए सेवा लदा ङ्हाँब्मैं ङए लिलि प्ररिगे। छलमा ङ खनिर टिमुँ, ङए सेवा लब्मैं चर्न तब्मुँ। ङए सेवा लब्मैंलाइ ङए आबाजी मान लब्मुँ।”
येशूजी चने बिइ, “ङ आयुन् समा चइ ङ पैंरिगे बिब ङए सैं मुँलेया क्हिलाइ चु ताँ तले चैदिइ? क्हिम् ङए लिलि प्रद्!”
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, च त्हे खसिन् मुँ, च त्हे तोगोन् ग। सियाब्मैंइ परमेश्वरए च्हए कै थेब्मुँ, धै च्हए कै थेब्मैं सोल् योंब्मुँ।
येशूजी धबै चमैंने बिइ, “ङ ह्युलर्बै चारबै ह्वे ग। ङए लिलि प्रबै म्हि मिछु खैबर प्रल् त्हुरिब् आरे। दिलेया चइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै चारबै ह्वे योंब्मुँ।”
ङइ बिबै ताँमैं क्हेमैंइ तले आक्हो? तलेबिस्याँ क्हेमैंइ ङइ बिबै ताँमैं थेल् आखाँ।
च म्हिइ बिबै ताँ आथेब्मैं परमेश्वरए म्हिमैंउँइँले स्यो लवासि ताँन् नास तयाब्मुँ।’
दिलेया परमेश्वरउँइँ सैं एसि खीलाइ म्हाँया लबै म्हिलाइन परमेश्वरजी ङो सेम्।
दिलेया तोगो क्हेमैंइ परमेश्वरलाइ ङो सेइमुँ - बिलन् त्हुमा: परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ ङो सेइमुँ। परमेश्वर ङो सेसेया क्हेमैं तले ओंसोंन् म्हाँदिबै केर आफेबै सैमैंन् म्हाँदिसि धबै चु ह्युलर्बै छ्यामैंए न्होंर तदा ङ्हाँमुँ?
दिलेया परमेश्वरजी बिबै ताँ बिस्याँ थेबै जग धोंले भोंब मुँ। च जगए फिर पबित्र प्ल्हजी छाप ल्हैदिइमुँ, “प्रभुजी खीए म्हिमैं ङो सेमुँ” धै “प्रभए मिं किंब्मैं ताँन् आछ्याँबै केउँइँले ह्रेंगो तल् त्हुम्।”
छतसि पबित्र प्ल्हजी बिइमुँ, “तिंयाँ क्हेमैंइ परमेश्वरजी बिबै ताँ थेइबिस्याँ,
चुमैं च्हमिरिमैंने आन्होंल्ले टिब्मैं ग। क्यु च्हज खनि खनि ह्यामुँ, चुमैं या खीए लिलिन् ह्यामल। चुमैं परमेश्वर नेरो क्यु च्हजए ल्हागिर म्हिमैंए न्होंउँइँले खासि ओंसोंबै रोए फुइ धोंले त्हाँब्मैं ग।
थेद्, ङ म्रार रासि हुइमुँ। खाबज्यै या ङए कै थेसि म्रा थोंस्याँ ङ न्होंर खब्मुँ, धै चने बालु चब्मुँ, चै या ङने बालुन् चब्मुँ।