46 नथानेलइ चने ङ्योएइ, “नासरतउँइँले तोइ छ्याँबै सै खल् खाँम् रो वा?” फिलिपइ चने बिइ, “खइरि ङ्ह्योद्।”
झाइले फिलिप नेरो बारथोलोमाइ, थोमा, रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेबै मत्ती, अल्फयसए च्ह याकूब, थेदियस,
चर ह्यासि नासरत बिबै सहरर टिइ। खीने नासरतथें बिब्मुँ बिसि अगमबक्ताइ स्योंमन् पोंबै ताँ छले पूरा तइ।
“क्ह्रोंसेंन्बै ताँ तो जा? बिसि क्हेमैंइ तले आक्होल?
अन्द्रियास नेरो पत्रुस धोंलेन् फिलिपै या बेथसेदाथें मुँल।
च लिउँइँ फिलिपइ नथानेलने त्होसि बिइ, “मोशाए ठिम नेरो अगमबक्तामैंज्यै या म्हि घ्रिए बारेर प्ह्रिथेंल, च म्हि तिंयाँ ङिइ त्होइ खी योसेफए च्ह नासरतथें येशू मुँन।”
चमैंइ गालीलर्बै बेथसेदाथें फिलिप ङाँर खसि “ओ चिब, ङि येशूने त्होदा ङ्हाँइमुँ,” बिसि यो छ्युँ लइ।
फिलिपइ खीने बिइ, “ओ प्रभु, ङिने आबा उँइँमिंन्। छ लमिंस्याँ ङिलाइ तोइ आचैदि।”
“खो, म्हि घ्रि ङ्ह्योबर खो! ङइ लबै तोन्दोंरि केमैं खीजी बिमिंइ। खनिज्यै खीन् परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट मुँइ उ?”
येशूजी म्हिए हुल खी ङाँइ खरिब् म्रोंसि खीए चेला फिलिपने बिइ, “चुमैं चल् पिंबै ल्हागिर ङ्योइ खनिउँइँले क्हें पखब् ङ्हे?”
फिलिपइ खीने बिइ, “च्हौ ल्हें म्हिमैंलाइ च्युगु च्युगु पिंना बिलेया ङ्हिब्ब्रा चाँदिए मुइइ क्हें किंलेया योरिब् आरे।”
चमैंइ चने बिइ, “क्हि या गालीलथें वा? परमेश्वरए छ्वे म्हैसि छेनाले खेद्। गालीलउँइँले अगमबक्ता आख बिसि क्हिइ सेब्मुँ।”
दिलेया चमैंइ बिबै ताँन् ताँमैं छेनाले मैंन्, धै छ्याँबै ताँ म्हाँदिद्,