45 च लिउँइँ फिलिपइ नथानेलने त्होसि बिइ, “मोशाए ठिम नेरो अगमबक्तामैंज्यै या म्हि घ्रिए बारेर प्ह्रिथेंल, च म्हि तिंयाँ ङिइ त्होइ खी योसेफए च्ह नासरतथें येशू मुँन।”
ङए ताँ क्हिइ ङिंइ। छतसि क्हिए सन्तानउँइँले ह्युलर्बै ताँन् ह्रेंमैंइ आशिक योंब्मुँ।”
क्हि नेरो च्हमिरिए म्हाँजोरि धै क्हिए सन्तानमैं नेरो च्हमिरिए सन्तानए म्हाँजोरि ङइ प्होंब्-नेब् लमिंम्। च्हमिरिए सन्तानइ क्हिए क्र प्लेब्मुँ धै क्हिइ चए प्हले तिंजुर चोब्मुँ।”
यहूदाए योउँइँले म्रुँए प्हरे स्योरिब् आरे, चए क्ल्हे आखन् समा, ग्याल्स ओलेबै प्हरे चए प्हलेए प्हाँइले स्योरिब् आरे। छतमा ह्रेंमैंइ चइ बिबै ताँ ङिंब्मुँ।
झाइले फिलिप नेरो बारथोलोमाइ, थोमा, रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेबै मत्ती, अल्फयसए च्ह याकूब, थेदियस,
चुम् सिंए के लबै म्हिए च्ह आङिं वा? चुए आमाए मिं मरियम आङिं वा? धै याकूब, योसेफ, सिमोन नेरो यहूदा चुए अलिमैं आङिं वा?
चर ह्यासि नासरत बिबै सहरर टिइ। खीने नासरतथें बिब्मुँ बिसि अगमबक्ताइ स्योंमन् पोंबै ताँ छले पूरा तइ।
येशूने मुँबै हुलइ बिइ, “चु गालील ह्युलर्बै नासरतउँइँले खबै अगमबक्ता येशू ग।”
पत्रुस मि त्हिरिब म्रोंसि चइ बिइ, “क्हि या नासरतथें येशूने मुँल।”
चुम् सिंए के लबै म्हि आङिं वा? चु मरियमए च्ह, याकूब, योसेफ, यहूदा नेरो सिमोनए आघें, आङिं वा? खीए अङाँमैं या चुर्न मुँ!” छ बिसि चमैंइ खी म्हि आच्हिन् लइ।
म्हिमैंइ चने बिइ, “नासरतथें येशू चु घ्याँउँइँलेन् खसिन् मुँ।”
छतसि योसेफै या गालील ह्युलर्बै नासरत सहरउँइँले यहूदीया ह्युलए बेथलेहेम बिबै नाँसर ह्याइ, तलेबिस्याँ चए खे दाऊद म्रुँ च बेथलेहेम नाँसर्बै मुँल।
खी म्रोंसि आबा आमा या प्लेटोयाइ। धै आमाइ खीने बिइ, “ठागु, क्हिजी तले ङि छाबै दुःख पिंल? क्हिए आबा नेरो ङ बेल्ले न्हुँ लसि क्हिलाइ म्हैदै प्रइ!”
च लिउँइँ मोशा नेरो अगमबक्तामैंइ खीए बारेर प्ह्रिथेंबै ताँमैंए अर्थ खीजी चमैंलाइ क्होमिंइ।
झाइले खीजी चमैंने बिइ, “मोशाइ प्ह्रिबै ठिम, अगमबक्तामैंइ प्ह्रिबै ताँमैं नेरो भजनसंग्रहर ङए बारेर प्ह्रिथेंबै ताँमैं पूरा तल् त्हुम् बिसि ङइ ओंसोंन् क्हेमैंने मुँमा बिल।”
येशूजी धाँसे ओंसों औदिबै के लबर होंमा खी सोंच्यु बर्षर्बै दे मुँल। खी योसेफए च्ह ग बिसि म्हिमैंइ मैंमल। योसेफए आबा एली मुँल।
ताँन् म्हिमैंइ “चुम् स्वाबै म्हि मुँन!” बिसि खीए छ्याँबै बयन लइ, धै खीजी पोंबै सैं तोंबै छ्याँबै ताँमैं थेसि चमैं ताँन् प्लेटोयाइ। धै “चुम् योसेफए च्ह आङिं वा?” बिसि चमैंइ बिइ।
अन्द्रियास नेरो पत्रुस धोंलेन् फिलिपै या बेथसेदाथें मुँल।
चमैंइ गालीलर्बै बेथसेदाथें फिलिप ङाँर खसि “ओ चिब, ङि येशूने त्होदा ङ्हाँइमुँ,” बिसि यो छ्युँ लइ।
फिलिपइ खीने बिइ, “ओ प्रभु, ङिने आबा उँइँमिंन्। छ लमिंस्याँ ङिलाइ तोइ आचैदि।”
चमैंइ खीने “नासरतथें येशू म्हैलो,” बिइ। येशूजी चमैंने बिइ, “ङम् ङन् ग।” खी क्हाल् पिंबै यहूदा या चमैंने बालुन् रारिल।
खीजी धबै चमैंने “क्हेमैंइ खाब् म्हैरिल?” बिसि ङ्योएमा चमैंइ बिइ, “नासरतथें येशू।”
झाइले पिलातसइ “नासरतरथें येशू, यहूदीमैंए म्रुँ ग” बिबै छ्याब् प्ह्रिसि क्रूसए फिर टौंदिल् पिंइ।
सिमोन पत्रुस, जौंले बिबै थोमा, गालीलर्बै कानाथें नथानेल, याकूब, यूहन्ना, नेरो येशूए चेलामैं न्होंर्बै अरू म्हि ङ्हिं या बालुन् मुँल।
“चु योसेफए च्ह येशू आङिं वा? चुए आबा-आमा ङिइ ङो सेम्। तोगो चुइ खैले ङ स्वर्गउँइँले तयुब् ग बिसि बिमुँ?” बिसि चमैंइ बिइ।
येशूजी म्हिए हुल खी ङाँइ खरिब् म्रोंसि खीए चेला फिलिपने बिइ, “चुमैं चल् पिंबै ल्हागिर ङ्योइ खनिउँइँले क्हें पखब् ङ्हे?”
फिलिपइ खीने बिइ, “च्हौ ल्हें म्हिमैंलाइ च्युगु च्युगु पिंना बिलेया ङ्हिब्ब्रा चाँदिए मुइइ क्हें किंलेया योरिब् आरे।”
परमेश्वरजी नासरतथें येशूलाइ पबित्र प्ल्ह नेरो शक्तिजी प्लिंमिंसि खीजी छ्याँबै केमैं लदै, दुष्टइ ह्रुगुदिब्मैं सल् लमिंदै प्रइ, तलेबिस्याँ परमेश्वर खीने बालु मुँल।
“ओ इस्राएलीमैं, चु ताँ थेद्, नासरतथें येशू परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्हि मुँन बिब क्हेमैंइ सेरिगे नेरो क्होरिगे बिसि परमेश्वरजी येशूउँइँले शक्तिए केमैं, प्लेटोयाबै केमैं, नेरो चिनुमैं उँइँमिंसि क्हेमैंए म्हाँजोरि प्रमाण पिंल् खाँइमुँ। खीजी चु केमैं लब क्हेमैंइ सेइमुँ।
“छबिमा ‘ओ प्रभु, क्हि खाब् जा?’ बिसि ङइ ङ्योएमा खीजी ‘क्हिइ ह्रुगुदिरिबै नासरतर्बै येशू ङन् ग,’ बिइ।
“ओंसों ङज्यै या नासरतर्बै येशूए मिंर खाँन् समा या बिरोध लल् त्हुम् बिसि मैंमल।
झाइले पत्रुसइ चने बिइ, “ङने मारा चाँदि आरे, दिलेया ङने तो मुँ चन् ङइ क्हिलाइ पिंस्यो। नासरतर्बै येशू ख्रीष्टए मिंर रेसि प्रह्याद्।”