37 चइ बिबै ताँ थेसि च चेलामैं ङ्हिं येशूए लिलि ल्हैदिइ।
छ्याँबै जवाफ पिंल् योंमा म्हि सैं तोंम्, धै ठिक त्हेर पोंबै ताँ कति छ्याँब तम्।
येशू ह्यारिब् म्रोंसि बिइ, “ङ्ह्योत्ति, परमेश्वरए क्यु झज खीन् ग।”
येशूजी लिग्याँइ तोसि ङ्ह्योमा चमैं खीए लिलि खरिब् म्रोंसि चमैंने ङ्योएइ, “क्हेमैंइ तो म्हैल?” चमैंइ खीने बिइ, “रब्बि, क्हि खनिर टिमुँ?”। (रब्बि बिब गुरु ग)
च प्हँन्हाँग्धों येशूजी गालील ह्युलर ह्याबै सैं लइ। धै खीजी फिलिप बिबै म्हि त्होसि चने बिइ, “ङए लिलि प्रद्।”
सैं तोंबै ताँ थेसिन् बिश्वास खम्, धै ख्रीष्टए बारेर बिप्रबै ताँमैंन् सैं तोंबै ताँ ग।
आछ्याँबै ताँ क्हेमैंए सुँउँइँले आत्होंरिगे, बरु थेब्मैंलाइ आशिक खल्ले आगुलाइ छ्याँबै घ्याँर डोरेबै छ्याँबै ताँमैं मत्त्रे पोंब्रें लद्।
पबित्र प्ल्ह नेरो प्ह्रेंस्योइ खीने बिइमुँ, “यु”। चु ताँ थेबै म्हिमैंज्यै या छलेन खीने “यु” बिल् त्हुम्। क्यु पिब्मैं क्यु मूलर खरिगे। छ्ह पिंबै क्यु थुँदा ङ्हाँब्मैंइ छलेन् थुँरिगे।